در عملیات رمضان احمد کاظمي فرمانده تيپ 8 نجف که شب سخت و طاقت فرسايي را پشت سر گذاشته بود، همچنان در تلاش بود که اين صد متر خاکريز را به هم وصل کند. «کاظمي» چند راننده نفربر، لودر و بولدوزر داوطلب شهادت از ميان بچه ‏هاي تيپ انتخاب کرد.

او به راننده نفربرها مأموريت داده بود تا در حد فاصل يک صد متر باقي مانده خاکريز، در مقابل ديد دشمن به چپ و راست حرکت کنند و گرد و خاک به پا کنند تا دشمن نتواند اين رخنه را به خوبي تشخيص داده، دستگاه‏هاي مهندسي را هدف قرار دهد.

خودش هم بلندگويي دست گرفته و بدون ترس در وسط اين يک صد متر به چپ و راست مي‏دويد، در حالي که گاهي دعاي فرج مي‏خواند گاهي به دستگاه‏ها دستور مي‏داد گرد و خاک کنند. او علي‏ الدوام مي‏دويد و دعا مي‏خواند، مي‏گفت: «نفربر گرد و خاک کن، لودر بيل بزن، بيلت را بالا بياور، بالاتر، بارک‏الله لودر! آفرين لودرچي! نفربر خاک کن خاک کن. اللهم کن لوليک الحجه بن الحسن العسگري». تمامي اين کارها در جلو ديد دشمن انجام مي‏گرفت. همه سينه به سينه‏ي تانک‏هاي دشمن، جسورانه در فکر ادامه کار و تکميل خاکريز بودند، صحنه‏ ي غريبي بود، تصوير کاملي از شوق و خدمت به اسلام و ايثار و فداکاري.

در اين حين راننده يک لودر از فرط خستگي از حال رفت و به پايين افتاد. بچه‏ ها فورا دور و برش را گرفتند، آبي به صورتش زدند. رداني‏ پور نيز که در آنجا حضور داشت سريعا به بالينش رفت و او را تشويق کرد و از زحمات او قدرداني نمود، اما کس ديگري براي جايگزيني وي نبود ناچار دوباره برخاست و کار را ادامه داد. چند دقيقه بعد گلوله توپ به کنار لودر خورد و آن را به آتش کشيد. راننده لودر نيز زخمي شد و به عقب منتقل گرديد. در همين لحظات چند دستگاه مهندسي با راننده از راه رسيدند. با تلاش بي ‏وقفه اينها خاکريزها به هم وصل شد و نزديک ظهر کار تمام شد. هر چند چندين تن از رانندگان اين وسايل و مدافعان آنها به شهادت رسيدند.

منبع : عملیات رمضان ، خاکریز سرنوشت ساز ، ص 53 و 54