کسانی که در خاموشی و گمنامی کولهبار مبارزه و جهاد در راه خدا را بر دوش میکشند، شایسته مقام رفیع شهادت هستند.
هیچکس آوینی را نشناخت تا شهید شد. هیچکس صیاد را نشناخت تا شهید شد. هیچکس احمد کاظمی را نشناخت تا شهید شد. هیچکس عماد مغنیه را نشناخت تا شهید شد و هیچکس حسن مقدم را نشناخت تا شهید شد. اما نه او هنوز هم ناشناخته است. اندکی صبر کن این غنچه نیز توان مهجوری نداشت و جامه خویش درید.
در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود/ کان شاهد بازاری وین پرده نشین باشد.
و مطمئنم که در کیسه نظام مظلوم و مقتدر اسلامی از این مرواریدهای گمنام و دردانه زیاد وجود دارد و خواهد داشت.
مهم این است که من و تو نیز ای برادر بتوانیم کار در گمنامی را یاد بگیریم. حسن مقدم را فرشتگان آسمان و البته جوخههای ترور اسراییل بیش از ما میشناختند. حتی عکسی یا مصاحبهای پس از 30 سال مجاهدت در بالاترین درجات مبارزه از او نیست. همانطور که آوینی و همانطور که احمد کاظمی. واقعاً آنها عمر و جوانی خویش را با چه معامله کردند که از دنیا هیچ نخواستند؟
افتهها و دیدگاههای شخصی حمید بزم شاهی اصفهانی