بمناسبت سالگرد عملیات رمضان

در آستانه سالروز عملیات رمضان در مرداد ماه سال ۱۳۶۱ به منظورارج نهادن بر ایثار و فداکاری ملت شجاع و رزمندگان دلاور اسلام و همچنین زنده نگه داشتن یاد و خاطره تمامی شهیدان گرانقدر ۸ سال دفاع مقدس و عملیات رمضان و بخصوص شهیدان حاج حسین خرازی، رضا حبیب الهی، مصطفی ردانی پور، احمدکاظمی گزارش مستند زیر که توسط راوی قرارگاه فتح در صحنه عملیات تهیه شده است، پیرامون احداث شبانه خاکریز جنوبی منطقه در مرحله پنجم عملیات که از ۱۰ کیلومتر خاکریز ۱۰۰ متر آن به روز کشیده شده است و شهیداحمد کاظمی با تمام توان تلاش می کند تا ۱۰۰ متر مذکور خاکریز را کامل کنند در حالیکه در زیر دیدو تیرمستقیم انواع سلاحهای دشمن قرار دارند.

گزارش فوق نمونه کوچکی از ایثار و فداکاری رزمندگان اسلام است که ۸ سال نه با رژیم بعثی عراق (روایت اسناد) بلکه با تمام دنیا مبارزه نمودند.

شرح ماجرا:

با شروع عملیات، نیروهای تامین کننده دستگاه های مهندسی همراه نخستین گروه تک ور شروع به پیش روی کردند و بانفوذ تا عمق مواضع دشمن، لودر و بولدوزرها را هم پشت سر خودشان به دل دشمن بردند. با یک تاخیر یک و نیم ساعته، مقاومت دشمن از هر دو جناح در هم شکسته شد و نیروها به محل مورد نظر رسیدند. آن ها احداث خاک ریزها را از محل مثلثی ها در عمق ۱۰ کیلومتری منطقه دشمن به سمت مواضع خودی شروع کردند. خاک ریز احداث شده در شمال منطقه (یعنی خاک ریز سمت راست)با دقت و سرعت پایان یافت. حاج رضا حبیب الهی خودش مستقیما از جلوترین نقطه ای که نیروهای خودی حضور داشتند بر عملیات مهندسی نظارت می کرد. اما در جناح چپ منطقه عملیاتی کار گره خورد. در این جناح به دلیل مقاومت شدید دشمن و وجود تیربارهای فراوان، تیم های عملیاتی به سختی توانستند نفوذ کنند و تانک های متعدد دشمن که در این منطقه بودند، کار را به نحو دیگری رقم زد و در مجموع مقاومت نیروهای عراقی، آتش تیربارها و تیر مستقیم تانک اجازه نداد تا کارها طبق طراحی قبلی پیش برود نیروهای خودی کار خود را متوقف نکردند و به آن ادامه دادند ولی بر اثر اوضاع به وجود آمده، عملیات احداث خاک ریز طبق برنامه پیش نرفت و به صورت کامل تمام نشد. قرار بود خاک ریز احداثی در منطقه دشمن و خاکریز ایجاد شده از منطقه خودی در نهایت و در وسط به هم وصل شوند که عملیات به طور کامل صورت نگرفت و حدود یک صدمتر در وسط بین دو خاک ریز بازمانده بود که عملیات احداث به سبب روشنایی صبح و فشار مضاعف دشمن، متوقف شد نیروها و تجهیزات خود را چندین برابر کرد. دشمن اگر موفق می شد که مانع اتصال این خاکریز شود، می توانست با زرهی به مواضع نیروهای خودی نفوذکند و کار را پایان دهد و یا چون نیروها از این جناح آسیب پذیر بودند، مانع رفت و آمد و تدارک آن ها درجلو باشد.دشمن برای این کار، بیش از ده دستگاه تانک آورده و در فاصله حدود یک کیلومتری در مقابل این شکاف قرار داده بود. تانک ها وتیربارها به نوبت به این حدفاصل یک صدمتری تیر مستقیم می زدند تا به هر صورتی که شده مانع اتصال خاک ریزها باشند. علاوه بر آن، چندگروه توپخانه و کاتیوشا نیز منطقه مورد نظر را هدف گرفته بودند. و لوله عجیبی آن محدوده را فرا گرفته بود. نیروهای خودی و مسئولان عملیاتی تیپ ۸ نجف و قرارگاه فتح همه جمع شده بودند و می خواستند به هر نحوی که شده دو خاک ریز را به هم وصل کنند و به این مسئله خاتمه بدهند. شهید حبیب الهی هم از سمت راست فارغ شده و به یاری آمد، ولی چشمان سرخ شده او که به پیاله خون شبیه بودند، نشان از خستگی و بی خوابی زیاد وی می دادند که توان او را گرفته و جسمش را فرسوده کرده بود به نحوی که هنگام راه رفتن تلوتلو می خورد و حتی حرف زدنش هم طبیعی نبود، غیر از ایشان، «ردانی پور» فرمانده قرارگاه فتح و «خرازی» فرمانده تیپ ۱۴ امام حسین (ع) نیز آمده بودند.

«احمدکاظمی» فرمانده تیپ ۸ نجف که شب سخت و طاقت فرسایی را پشت سرگذاشته بود. و در این محور علاوه برشکستن خط دشمن و پیشروی تا عمق ۱۰ کیلومتری منطقه دشمن مسئولیت تامین چپ منطقه عملیات نیز به عهده وی بود لذا درتلاش بود که این صدمتر خاکریز را به هم وصل کند برادر کاظمی چند نفر راننده نفربر، لودر و بولدوزر داوطلب شهادت از میان بچه های تیپ را انتخاب کرد. او به راننده نفربرها ماموریت داده بود تا در حدفاصل یک صدمتر باقی مانده خاکریز، در مقابل دید دشمن به چپ و راست بروند و گرد و خاک به پاکنند تا دشمن نتواند این رخنه را به خوبی تشخیص داده و دستگاه های مهندسی را هدف قرار دهد. علاوه بر این در دو طرف خاکریز چنددستگاه تانک و توپ ۱۰۶ و چندین قبضه تیربار مستقر کرده بود تا پاسخ آتش دشمن را بدهند خودش هم بلندگویی دست گرفته و بدون ترس در وسط این یک صدمتر به چپ و راست حرکت می کرد، در حالی که گاهی دعای فرج می خواند و گاهی به دستگاه ها دستور می داد خاک کنند. او علی الدوام قدم می زد و دعا می خواند، می گفت: «نفربرخاک کن لودربیل بزن، بیلتو بالا بیاور، بالاتر، بارک الله لودر! آفرین لودرچی! نفر بر خاک کن، نفربر خاک کن تانکها شلیک کنند دیده بان به توپخانه بگو جواب آتش دشمن را بدهند تیربارچی هاشلیک کنند.اللهم کن لولیک الحجه بن الحسن العسکری. «تمامی این کارها در جلو دید دشمن صورت می گرفت. نفربرها، لودرها فرمانده تیپ و نیروهای رزمنده همه و همه در زیر آتش شدید و دید تیرمستقیم دشمن این فعالیت هارا انجام می دادند، همه سینه به سینه تانک های دشمن جسورانه در فکر ادامه کار و تکمیل خاک ریز بودند. صحنه غریبی بود، تصویر کاملی از شوق و خدمت به اسلام و ایثار و اوج فداکاری بود.. در این حین راننده لودر از فرط خستگی ازحال رفت و به پایین افتاد. بچه ها فورا دور و برش را گرفتند. آبی به صورتش زدند. شهید ردانی پور نیز که در آن جا حضور داشت سریعا به بالینش رفت و او را تشویق کرد و از زحمات او قدردانی نمود. احمد کاظمی فرمانده تیپ ۸ نجف سر و صورتش را بوسید و چون نیرویی برای جایگزینی وی وجود نداشت ناچار دوباره برخواست و کار را ادامه داد. چند دقیقه بعد یک گلوله توپ به کنار دستگاه لودر خورده و آن را به آتش کشید. راننده لودر نیز زخمی شده و به عقب منتقل گردید. در همین لحظات چند دستگاه مهندسی با راننده از راه رسیدند و با وجود شهید شدن چند نفر، خاکریزها به هم وصل شد و نزدیکی های ظهر کار تمام شد. در حقیقت خاک ریزی را که تقریبا ده کیلومتر بود، در طول هشت ساعت شب احداث کرده بودند. در طول روز که دشمن به مقابله برخواسته بود، یک صدمتر باقی مانده را حدودا در طول پنج ساعت ایجاد کردند.

ظهر که مسئولان عملیات تیپ ها و تیم های مهندسی برای ارائه گزارش به قرارگاه آمدند. همگی با چشم های سرخ شده، لباس های خاک آلود و تنی خسته بر سر سفره نشستند… حبیب الهی که به قرارگاه آمد چشمانش مثل هلو شده بود، قرمز و بادکرده، انگار می خواست از حدقه دربیاید! شاید دو روز بود که نخوابیده بود از بس که گرد وخاک و دود بر روی مژه هایش نشسته بود، مژه هایش به هم چسبیده بودند. لباس ها و صورتش پر از گرد وخاک و دود و باروت بود، اصلا قیافه غیرطبیعی داشت، انگار از وسط آتش درآمده بود! منظره عجیبی پیدا کرده بود. هر کس که حاج رضا را می دید، مات می ماند که این آدم چه قیافه ای پیدا کرده است.

تهیه و تدوین:

روابط عمومی مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ

منبع:

سند شماره ۲۰۲۵۷ آرشیو مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ

روای: محسن رخصت طلب