سایت شهید کاظمی به بهانه دوازدهمین سالگرد شهادت سردار شهید حاج احمد کاظمی تصویری ویژه از پدر و پسر در یک قاب تصویر را منتشر کرد.

فرزند شهید کاظمی

پدر و پسر در یک قاب

محمد مهدی کاظمی فرزند ارشد شهید کاظمی در دوازدهمین سالگرد شهادت پدر در گلستان شهدای اصفهان در جوار روضه مقدس پدر شهیدش

گزارش تصویری اختصاصی شایت شهید کاظمی از  این مراسم را می توانید از اینجا مشاهده فرمایید.

 

با حضور فرمانده کل سپاه پاسداران برگزار شد؛

مراسم سالگرد شهادت سردار شهید حاج احمد کاظمی و هفتمین روز شهادت شهید مدافع امنیت شهید سجاد شاهسنایی بعد از ظهر باحضور سردار سرلشکر عزیز جعفری، فرمانده کل سپاه پاسداران برگزار شد

 

به گزارش سایت شهید کاظمی مراسم دوازدهمین سالگرد شهادت سردار شهید حاج احمد کاظمی و هفتمین روز شهادت شهید مدافع انقلاب شهید سجاد شاهسنایی بعد از ظهر پنج شنبه 96/10/21 باحضور مردم شهید پرور اصفهان و مسئولان استانی و کشوری برگزار شد.

سردار سرلشکر جعفری، فرمانده کل سپاه پاسداران مهمان ویژه این مراسم بود و سردار حاج علی فضلی در این مراسم به سخنرانی پرداخت.

از کودکی تا شهادت «حاج احمد» به روایت پسر دوم خانواده‌ «کاظمی نجف‌آبادی»
 
 زینب تاج الدین

«حاج حسن» ده سال از «حاج احمد» بزرگ‌تر است و پسر دوم خانواده‌ «کاظمی نجف‌آبادی»! روایت دلدادگی‌‌‌اش به حاجی را هم از چشم‌هایش می‌توان خواند، هم از در و دیوار خانه‌اش… خانه‌ای که چپ و راست و بالا و پایین آن با قاب عکس‌های زیادی از حاج احمد قُرُق شده و حتی رد نفس‌های او در چهاردیواری‌اش حاکم است. با لهجه شیرین نجف‌آبادی‌اش می‌گوید: «ما چهار برادریم و هفت خواهر. حاج احمد، پسر آخر خانواده و تنها غایب جمع خواهر برادری ماست.» با اینکه دوازده سال از رفتن برادرش می‌گذرد، شروع به حرف زدن که می‌کند انگار همین دیروز بوده که تلویزیون را روشن می‌کند و دنیا روی سرش خراب می‌شود…«دقایقی پیش، با سقوط یک هواپیمای نظامی در مناطق شمال غرب کشور، جمعی از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران به شهادت رسیدند. حاج احمد کاظمی؛ فرمانده نیروی زمینی سپاه پاسداران، از جمله سرنشینان این هواپیما بوده است.» می‌گوید در همین خانه بوده که خبر شهادت حاج احمد را می‌شنود و بلافاصله خودش را به تهران می‌رساند تا شاید بتواند ماجرا را باور کند. او حالا که به قصه پرواز برادرش رسیده، انگار خاطره‌ها جور دیگری جانش را نشانه می‌گیرند. با اینکه مشخص نیست آب گلویش را قورت می‌دهد یا بغضش را… اما با چشم‌هایش می‌رود به دورترها، به سال‌هایی که زود گذشت.

حاج احمد از اول متفاوت بود یا متفاوت شد؟
حاج احمد از بچگی متفاوت بود و این را در تک تک رفتارهایش نشان می‌داد. پدر و مادر هم عجیب دوستش داشتند، البته مادر یک هوا بیشتر. نمی‌دانم چرا با اینکه دور و برش حسابی شلوغ بود، احمد را جور دیگری می‌خواست. انگار بین بچه‌هایش‌ تافته جدا بافته بود. احمد یک نشانه‌ هم در بدنش داشت که مادرم همیشه از آن، به بچه‌هایش می‌گفت و معتقد بود راز بزرگی در پس آن وجود دارد.

 

چه نشانه‌ای؟
دوتا از انگشت‌های احمد به صورت مادرزادی به هم چسبیده بود. مادرم همیشه می‌گفت من مطمئنم این یک علامت و نشانه است. وقتی می‌پرسیدیم چه علامتی؟ می‌گفت خدا خودش می‌داند و والسلام… جالب اینجاست وقتی هم رفت جبهه، همین انگشت قطع شد. به مادرم گفتم حتما این همان نشانه‌ای بود که از آن می‌گفتی. گفت نه! بالاتر از این حرف‌ها…و این جمله را چندین بار در موقعیت‌های مختلف تکرار کرد.

 

شغل پدرتان چه بود؟
پدر اول نجار بود؛ اما بعد از مدتی تغییر شغل داد و سر از دار قالی و بازار فرش در‌آورد.

 

بچه‌های آن دوره اکثرا کنار دست پدرشان بودند و حرفه پدری را می‌آموختند. برای شما هم این قصه بود؟
بله پدر ما هم با اینکه وضع مالی خوبی داشت، عقیده‌اش این بود که ما جدای از درس و مدرسه، یک حرفه‌ای بیاموزیم و ساعت‌های فراغتمان را بیهوده تلف نکنیم. همیشه می‌گفت مرد باید یک هنری در بازویش داشته باشد. برای همین کار هر روز ما بعد از مدرسه رفتن، حضور در مغازه پدر و مشغول به کار شدن بود.

 

حاج احمد هم همین طور؟!
بله، احمد هم همین‌طور. او زمانی کار را شروع کرد که پدرم وارد بازار فرش و خرید و فروش قالی شده بود. اتفاقا احمد خیلی خوب و کامل و از صفر تا صد این شغل را یاد گرفت؛ از آماده کردن چله تا به دار انداختن قالی. 

 

 تا کی و کجا ادامه داد؟
تا عاشورای سال 56 که به دلیل شرکت در تظاهرات علیه شاهنشاه دستگیر شد و به همین دلیل مدتی را در زندان بود. احمد آن موقع هنوز درس می‌خواند و دوسال مانده بود که دیپلمش را بگیرد. بعد هم که آزاد شد، خیلی دنبال کار و این حرف‌ها نبود. از طرف دیگر هنرستانی هم که درس می‌خواند دیگر راهش نمی‌دادند و می‌گفتند چون از معترضان علیه شاه است، حق ورود به مدرسه را ندارد. ولی خب به هر سختی که بود درسش را خواند و تمام کرد…

 

پس از این موقع به بعد، حاج احمد مسیر زندگی‌اش عوض می‌شود و به سمت کارهای مبارزاتی می‌رود؟
بله. طوری شده بود که ساواک برای دستگیری‌اش شبانه‌روز دنبالش بود؛ آن قدر که مجبور شدیم چندماهی از نجف‌آباد فراری‌اش بدهیم.

 

چطور و به کجا فراری‌اش دادید؟
خودم فراری‌اش دادم با یک ماشین تانکر نفتی که از آبادان به اصفهان بنزین می‌آورد. نزدیکی‌های تیران به راننده ماشین سپردمش و از او خواستم احمد را با خود مدتی به آبادان ببرد تا آب‌ها از آسیاب بیفتد. رفت که رفت و ما مدت‌ها از او بی‌خبر بودیم تا حدود سه چهار ماه بعد که با پیروزی انقلاب سروکله‌اش پیدا شد.

 

اولین فعالیت‌هایش بعد از پیروزی انقلاب چه بود؟ 
بعد از پیروزی انقلاب با شهید محمدمنتظری راهی لبنان شد تا جنگ‌های چریکی را بیاموزد. فکر کنم بار دومش بود می‌رفت. این دفعه هم مدت زیادی از خانواده دور بود. بعد هم که برگشت، قائله کردستان شروع شد که سریع خودش را به آنجا رساند و ماند تا زمانی که زخمی شد و از ناحیه ران پا آسیب جدی دید. بعد از مجروحیت چون توان ماندن نداشت، برگشت و مدتی را در خانه استراحت کرد تا حالش کمی بهتر شود و برگردد. ولی خب به جایی نکشید که عراق به ایران حمله کرد و با شنیدن این خبر از داخل رختخواب و با عصا خودش را به جنوب رساند. آن موقع هیچ کس نتوانست مانع رفتنش بشود.

 

خبر داشتید در جبهه فرمانده است؟
بله؛ اطلاع داشتم. حاجی شایسته فرماندهی بود، چون از لحاظ نظامی دوره‌های چریکی را گذرانده بود و واقعا یک آدم نترس بود که از هیچ چیز واهمه نداشت؛ حتی از مرگ و کشته شدن. او در بدترین سختی‌ها همیشه پیشگام بود. برای همین لشکر را راه اندازی کرد و به خاطر نجف‌آباد، این اسم را برایش انتخاب کرد.

 

برادرهای دیگر هم جبهه رفته‌اند؟
برای رزم و جنگیدن فقط حاج احمد… من هم بیشتر برای تدارکات و پشتیبانی جنگ از نجف‌آباد برای رزمنده‌ها وسیله می‌بردم.

 

پس از بین شما، این نبودن‌ها و غیبت‌های زیاد، بیشتر برای حاج احمد بوده است؟
بله احمد در هشت سال جنگ تحمیلی، هشت شب هم در نجف آباد نبود و نخوابید. تمام مدت در جنگ و جبهه بود. آمدنش هم بیست چهارساعت بیشتر نبود و دوباره سریع می‌رفت. وقتی هم می‌گفتیم خب یک روز دیگر هم بمان، می‌گفت نه باید بروم. بچه‌ها آنجا چشم به راه من هستند.

 

 پدر و مادر گله‌مند نبودند؟
نه اتفاقا، پدرم همیشه دعایش می‌کرد و می گفت: «بابا اگر دردی را از دردمندی برداری، دنیا و آخرت همه‌مان آباد است.» هروقت احمد خداحافظی می‌کرد که به جبهه برود، می‌گفت: «خدا پشت و پناهت. برو بابا و سلام من را هم به همه رزمنده‌ها برسون.» مادرم هم با همه سختی‌هایی که در نبود احمد تحمل می‌کرد، همیشه برای سلامتی‌اش دست به دعا بود و نذر می‌کرد صحیح و سالم برود و برگردد.

 

شده بود حاج احمد از موقعیتی که داشت برای راه انداختن کار دیگران استفاده کند؟
حاج احمد با هرگونه سفارشی یا حق و حقوق کسی را به کسی دادن بیزار بود و به شدت هم از آن عصبانی می‌شد. هروقت بهش می‌گفتند حاجی به فلانی بگو فلان کار را برای من انجام بدهد، با عصبانیت تمام می‌گفت: «شما می‌خواهید من را بنده چه کسی بکنید و آخرتم را به چه چیزی بفروشید؟» می‌گفت بقیه مردم هر کار می‌کنند شما هم همان کار را بکنید. سعی می‌کرد همیشه راهی را برود که جای هیچ حرف و حدیثی در آن نباشد. مسیرش مسیری بود که قانون به او می‌گفت، خدا و وجدان به او می‌گفت.

 

برای شما هم پیش آمده بود که سفارش کسی را بکنید؟
بله، مثلا آخرین باری که آمد نجف آباد، من یک کاری داشتم تهران، بهش گفتم حاجی یه همچنین‌ قضیه‌ای هست،  امکانش هست یک سفارشی بکنی؟ گفت: «نه»، گفتم: «چرا؟» گفت: «چون من در جریان نیستم امکان دارد دروغی بگویم. تو برو کارت را انجام بده، اگر انجام شد که هیچ ولی اگر انجام نشد، از طریق قانون شکایت کن و حق و حقوقت رو بگیر.» می‌خواهم بگویم تا این حد حواسش بود که خدای ناکرده خودش را وامدار کسی نکند.

 

ارتباطتان با حاج احمد چطور بود؟ 
در طول این سال‌ها هیچ وقت ارتباطم با حاج احمد و خانواده‌اش قطع که نشد هیچ، حتی کمرنگ هم نشد. رفت و آمدمان همیشه سرجایش بود. خب به هرحال احمد به خاطر شرایط کاری‌اش کمتر فرصت داشت بیاید و برای همین ما بیشتر به او سر می‌زدیم. الان هم که نیست، رفت و آمدمان سرجایش هست و مرتب می‌رویم و می‌آییم. فقط تنها چیزی که در این رفت و آمد اذیتمان می‌کند، جای خالی حاج احمد است.

 

پیش آمده بود در برهه‌ای از زمان از هم دور بشوید؟ حتی به دلیل مسئولیت‌های سنگین حاج احمد؟
نه اصلا این حرف‌ها نبود. اگر دیدارمان طولانی می‌شد و احمد نمی‌رسید بیاد نجف‌آباد، من می‌رفتم دیدار او.

 

عصبانیتش را بیشتر چه مواقعی می دیدید؟
(با خنده می‌گوید) زمانی که از او یک خواهش بی‌خودی می‌کردی…

 

مثلا؟
مثلا سفارش کسی را به او می‌کردی. البته ما چون روحیه‌اش را  می‌دانستیم، سعی می‌کردیم این کار را نکنیم چون عجیب نسبت به این موضوع ناراحت می‌شد.

 

سفارش کسی را هم کرده بودید…؟
بله، یکبار سفارش خواهرم را کردم که برایش کار پیدا کند. به قدری عصبانی شد که قابل توصیف نیست. گفت هرطوری که بچه‌های مردم، دختران و خواهرانشان می‌روند کار پیدا می‌کنند، این هم برود دنبال کار. اگر هم پیدا نکرد و نیازی به پول داشت، به خودم بگوید.

 

استثنا هم نداشت؟
چرا فقط برای خانواده شهدا استثنا قائل بود. آنها را بی‌نهایت دوست داشت و هرکاری که از توانش برمی‌آمد، برایشان انجام می‌داد. همیشه می‌گفت حق و حقوق اینها باید در مملکت داده شود.

 

به جایگاهی که داشت مغرور هم می‌شد؟
هیچ زمانی! همیشه از اول تا آخرش با یک پژو  405 بود آن هم از خودش. خاکی خاکی بود. هر وقت از مال دنیا حرف می‌زدیم، ناراحت می‌شد و می‌گفت: «من از تنها چیزی که بیزارم، مال دنیاست.» یادم هست هر وقت می‌رفتم دفترش، درجه‌های سر شانه‌اش را درمی‌آورد و بدون درجه می‌آمد کنار من می‌نشست که یک وقت خودش را از من بالاتر نبیند. حتی حاضر نبود از امکانات محل کارش برای ما استفاده کند. مثلا یک‌بار که رفته بودم تهران دفترش، اول اصرار کرد که زنگ بزنم محمد بیاید و شما را برای ناهار ببرد خانه که من قبول نکردم. بعد گفت پس ناهار را اینجا پیش من باشید و خلاصه نگه‌مان داشت. اما خدا شاهد است حتی یک ناهار اضافه هم سفارش نداد و سهم خودش را برای من آورد. وقتی به مسئول دفترش این قصه را گفتم، گفت: «اصولا حاجی هروقت مهمون بهش برسه ناهار نمی خوره که نخواهد برای آنها سهمیه جدا سفارش بده.»

 

آخرین دیدارتان کی‌ بود؟
یک هفته قبل از ماه مبارک سال 84 بود که از تهران آمد و همه فامیل را در باغ یکی از خواهرانمان در قلعه سفید نجف‌آباد جمع کرد. آن روز یکی از حرف‌هایی که حاجی زد این بود که من این مدت که می‌رفتم و می‌آمدم نجف‌آباد، خیلی به همه‌تان زحمت می‌دادم. لطفا حلال کنید. موقع رفتن هم باوجود اینکه رسم به عکس گرفتن نداشت، چندتا عکس دسته جمعی با همه گرفت و باز هم چندین بار از همه حلالیت طلبید. ما مانده بودیم که چرا این‌بار مدام این حرف را تکرار می‌کند. گذشت تا شب عید فطر تماس گرفت. گفتم:« ان شاءالله فردا نجف‌آبادی؟» گفت:« نه وقتی ندارم، وقتی نیست برای آمدن.» چندبار این جمله را تکرار کرد. پیش خودم گفتم حتما چون یک روز تعطیلی است، نمی‌آید.

 

 آخرین صحبتتان هم همان شب بود؟ 
نه یک‌بار دیگر هم تلفنی حرف زدیم که فکر کنم دو هفته مانده به شهادتش بود. ولی خب وقتی که شهید شد تازه معنای جمله «وقتی نیست برای آمدن» و آن حلالیت‌های مکرر در باغ را فهمیدم. احمد همه کارهایش را کرده بود و آماده شهادت بود.

 

فکرش را می‌کردید؟
اصلا در مخیله‌مان هم نمی‌گنجید. باورش سخت بود.

 

چرا؟؟ حاج احمد که یکی از آرزوهایش شهادت و رسیدن به رفقای شهیدش بود ….پس شما باید آماده این خبر شده باشید!
بله همیشه می‌گفت من شبانه روز حسرت دوستانی را می‌خورم که با شهادت رفتند و از خدا می‌خواهم اگر قرار بر رفتنم با شهادت است، پس زودتر شهادت را نصیب من کند تا زودتر به رفقای شهیدم برسم. من بارها اما به حاجی گفته بودم خدا فیض شهادت را با این جانبازی به تو داده است و تو به هر طریقی که از دنیا بروی، شهید هستی. اما این حرف خیلی ناراحتش می‌کرد.

 

چطور متوجه خبر شهادتش شدید؟
حاجی مرتب در حال ماموریت بود و من زیاد از همه آنها خبر نداشتم. از آخرین ماموریتش هم ،مثل اکثر اوقات بی خبر بودم. تا اینکه یک روز بچه‌ها با من تماس گرفتند و گفتند سریع بیا خانه. وقتی رفتم دیدم همه پای تلویزیون نشسته و ناراحت هستند. یک لحظه چشمم خورد به زیرنویس شبکه خبر که شهادت حاج احمد را مخابره می‌کرد. دنیا روی سرم خراب شد. باورش برایم سخت بود. خیلی سریع خودم را به تهران رساندم.

 

هیچ وقت به زبان نیاوردید حیف حاج احمد که رفت؟
نه هیچ وقت ، چون احمد با پوست و گوشتش شهادت را طلب می‌کرد. خواب هایی هم که از او دیده‌ام هم دلم را قرص‌تر کرده است. افسوسمان فقط از این است که چرا چنین آدم مفیدی را مملکتمان از دست داد. حاج احمد یک نیروی فدایی بود، فدایی دین و کشورش.

 

توصیه‌ای هم بود که بیشتر روی آن تاکید داشت؟
حاج احمد یک انسان متقی و شجاع و مطیع امر خدا بود. توصیه همیشگی‌اش حمایت از ولایت فقیه و ادامه راه شهدا بود. همیشه می‌گفت هر راهی غیر از این راه بروید، کوره راه است.

 

اگر بخواهید از حاج احمد طلب یک دعا بکنید، چه می‌گویید؟
دعا کند ما هم بتوانیم در راهی که او رفت قدم برداریم و آخر و عاقبتمان در دنیا و آخرت بخیر شود.

 

و دلتنگی‌ها را چطور رفع می‌کنید؟
می‌روم سر مزارش.

 
شهید کاظمی

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، شهید احمد کاظمی در سال 1337 در نجف‌آباد اصفهان دیده به جهان گشود. مبارزه با ظلم را از دوران جوانی و قبل از آن آغاز کرد و تا زمان شهادت شجاعت و دلاوری‌های بسیاری از خود نشان داد به طوری که امروز و پس از گذشت 12 سال از شهادتش هنوز هم مردم در ایران و حتی در خارج از مرزها این شهید ولایت‌مدار را به خوبی می‌شناسند و از او به عنوان یک فرمانده شجاع، بی باک و خداجو یاد می‌کنند.

فرمانده‌ای که بسیاری از نوجوان امروز که حتی او را نمی‌شناختند و در زمان حیاتش هنوز به دنیا نیامده‌ بودند، عکسش را به دیوار اتاقشان آویزان کرده‌ و او را الگوی خود قرار داده‌اند. شهید احمد کاظمی همان که شهید حججی ایشان را الگوی خود قرار داده بود و راه شهادت را نیز با این شهید پیدا کرد.

افراد بسیار زیادی با فرمانده شجاع ایران در ارتباط بودند و از نزدیک افتخار آشنایی با ایشان را داشتند و از فضائل اخلاقی شهید کاظمی بهره برده‌اند.

با یکی از افراد نزدیک به شهید کاظمی که در دفتر ایشان مشغول بهکار بوده و سال‌ها در لشکر نجف اشرف در کنار این شهید بزرگوار بوده به گفت‌وگو نشستیم تا گوشه کوچکی از منش و بزرگی شهید احمد کاظمی را برایمان تشریح کند. “حسن سالمی” با افتخار از دورانی برایمان گفت که در کنار شهید احمد کاظمی به خدمت مشغول بود.

تسنیم: به عنوان شخصی که از نزدیک شهید کاظمی را می‌شناختید و با ایشان کاملأ آشنایی داشتید، در مورد خصوصیات اخلاقی و رفتاری ایشان بگویید.

سالمی:سردار شهید احمد کاظمی فرمانده مقتدری بود که حضورش در سیستم‌های نظامی برای همه قابل توجه بود، وقتی وارد فضای پادگانی یا مجموعه نظامی می‌شدند همه به خاطر حضور و اقتدار و عظمت ایشان حس خوبی داشتند.

احمد با وجود اقتدار و صلابتی که داشت بسیار عاطفی و سرشار از احساس و عاطفه بود اگر کسی از مردم، سربازان و یا حتی پاسداران مشکلی داشتند در نهایت عاطفه و محبت برخورد می‌کرد. این عاطفه و محبت به ویژه در مورد خانواده شهدا بسیار مشهود بود. وی در برخورد با خانواده شهدا، جانبازان و ایثارگران بسیار با احساس و احترام برخورد می‌کرد.

تسنیم: برخورد شهید کاظمی با مردم عادی و قشر ضعیف چگونه بود؟

سالمی:من صحنه‌های بسیار زیاد و مختلفی از احترام و توجه شهید کاظمی به فقرا می‌دیدم. رفتار وی حتی با دستفروش کنار خیابان هم بسیار سرشار از محبت و توجه بود. به یاد دارم که حتی وقتی کسی را می‌دید که در پمپ بنزین واکس می‌زد فقط به یک نگاه بسنده نمی‌کرد، به سادگی از کنارش نمی‌گذشت. اگر قرار بود بگوید بچه‌ها پیاده شوید بروید کفش‌هایتان را واکس بزنید این کار را می‌کرد تا آن شخص که بهر روزی بساطی پهن کرده بود نا امید نشود. شهید کاظمی توجه بسیار زیادی به فقرا داشت و با عاطفه برخورد می‌کرد.

در مورد رسیدگی به مشکلات مجموعه تحت امرش نیز به شدت توجه داشتند، وقتی متوجه می‌شد که پاسدار یا سربازی مشکلی دارد فقط از بعد نظامی و سیستمی به آن نگاه نمی‌کرد. اول پدرانه و به عنوان یک بزرگتر به موضوع نگاه می‌کرد بعد مشکل را برطرف می‌کرد.

تسنیم: توجه شهید کاظمی به شهدا و خانواده‌های آنها چگونه بود؟

سالمی: بارها شاهد بودم که ایشان به‌خاطر فرزند، پدر، مادر و همسر شهید مهمترین کارهایشان راها می‌کرد و خودشان به پیشواز آنها می‌رفت. برای برطرف کردن مشکل آنها هر کاری از دستشان برمی‌آمد انجام می‌داد و این برگرفته از وجود عاطفی ایشان بود.

من در دوره‌ای که در محظر ایشان بودم چند بار دیدم که سردار به خاطر مشکل خانواده‌ای گریه می‌کرد، به هر شکل ممکن مشکلات را برطرف می‌کرد اما اگر نمی‌توانست بسیار متاثر و ناراحت می‌شد.

تسنیم:شهید کاظمی در مورد امور مربوط به شهر و کشور چه اخلاق و منشی داشتند؟

سالمی:شهید کاظمی در امور مربوط به شهر و کشور قائل به حضور کار نظامی در مشکلات مردمی نبود، ایشان با وجودی که فرمانده نظامی بود و 8 سال جنگ را در بخش‌های مختلف اداره می‌کرد و بسیار موفق هم بود به هیچ عنوان حاضر به حضور در پست‌های کشوری نبود.

شهید کاظمی اعتقاد داشت که این مشکلات باید با حضور خود مردم برطرف شود. عاطفه و احساس ایشان در برخورد با مردم بسیار محسوس بود.

تسنیم:راز ماندگاری و محبوبیت شهید کاظمی را چه می‌دانید؟

سالمی:آیه‌ای در قرآن داریم که می‌گوید: “خدا کسی که بخواهد را عزت می‌دهد و کسی که می‌خواهد را ذلیل می‌کند” و این عزت و ذلالت بستگی به خود شخص دارد. شهید کاظمی به خاطر روح بلندی که داشت خاطره ماندگار و روح بزرگی از خودش به جا گذاشت که مورد توجه همه به ویژه جوانان قرار می‌گرفت.

حتی اگر احمد کسی را تنبیه می‌کرد شخصی که تنبیه شده بود به همین تنبیه هم عشق می‌ورزید چون شهید کاظمی طوری با آنها برخورد می‌کرد که فرد ساخته شود.

هم عزت و هم ذلت دست خداست. خدا ایشان را عزیز و ماندگار قرار داد و این ماندگاری هم به خاطر روح بلند شهید کاظمی است.

اسطوره‌ها ماندگارند هر کس اسطوره شد ماندگار است. اینکه نسل جوان و حتی نوجوان ما امروزه شهید کاظمی را می‌شناسد ربطی به نسل جدید ندارد شهید کاظمی به عنوان یک فرمانده شجاع و دلیر و یک فرمانده عاطفی در جامعه یاد می‌شود. یک نوجوان حتی کسی که در زمان شهید کاظمی به دنیا نیامده باشد اما چون ایشان اسطوره هستند و روح عاطفی داشتند در میان آنها و جامعه ماندگار شدند و همه به ایشان ابراز علاقه می‌کنند حتی کسانی که سعادت دیدار و شناخت ایشان را نداشتند.

شهید کاظمی خیلی وقت‌ها در نماز، در سجده نام و ذکر حضرت زهرا(س) را می‌گفت و گریه می‌کرد، ذکر و نام امام حسین(ع) از لبانش نمی‌افتاد. همه اینها شرایطی را فراهم آورد که نام ایشان ماندگار شود.

تسنیم: چه چیزی یا چه مسائلی شهید کاظمی را خیلی ناراحت می‌کرد و چه چیزهایی اسباب خوشحالی ایشان را فراهم می‌کرد؟

سالمی: شهید کاظمی از بی‌نظمی بسیار ناراحت می‌شد، این بی‌نظمی ممکن بود اخلاقی باشد، یا اجتماعی، رفتاری، کاری. هر نوع بی‌نظمی ایشان را بسیار ناراحت می‌کرد. به یاد دارم روزی از اصفهان به سمت نجف‌آباد به مقصد پادگان عاشورا در حرکت بودیم یکی از عوامل نیروی انتظامی روزی که محل و زمان پستش نبود با یک راننده رفتار مناسبی نداشت، شهید کاظمی از من خواست آن مامور را صدا بزنم، وقتی مامور کنار شهید کاظمی آمد؛ وی گفت که با چه حقی با این بنده خدا این گونه برخورد می‌کنی. با کدام حق.

احمد به هیچ وجه مقابل ناحقی و ظلم کوتاه نمی‌آمد. جلوی هرگونه ناحقی می‌ایستاد حتی اگر به ضرر خودشان بود.هر گونه بی‌نظمی به شدت ایشان را آزره خاطر می‌کرد.

چیزی که شهید کاظمی را بسیار خوشحال می‌کرد دلدادگی به خدا بود. وی دائم می‌گفت دلتان را به خدا بدهید و برای خوشایند هیچ کسی کار نکنید. این خیلی حرف است.

تسنیم:علاقه شما به شهید کاظمی از چه زمانی شکل گرفت؟ 

سالمی:من از جمله کسانی بودم که شهید کاظمی را با وجودی که ندیده بودم عاشقش شدم، از زمانی که سن کمی داشتم بسیار به ایشان علاقه‌مند بودم. آن زمان به دلیل سن کم در جنگ و جبهه حضور نداشتم فقط آوازه فرماندهی ایشان را شنیده بودم.

بعد از اینکه به لشکر زرهی رفتم ابتدا در گردان‌های عملیاتی در کنار شهید کاظمی بودم و هیچ گاه از نگاه به ایشان، از حضور در کنار ایشان سیر نشدم.

از سال 1364 که پاسدار لشکر زرهی شدم در خدمت ایشان بودم و سال 71 تا 76 نیز در دفتر ایشان فعالیت می‌کردم.

با وجود اینکه به خاطر کار و نوع فرماندهی گاهی کارها سخت می‌شد اما هیچ وقت سختی برای ما معنا نداشت و با عشق و علاقه و توفیقی که خداوند به خاطر وجود شهید کاظمی نصیب ما کرده به کار ادامه می‌دادیم.

تسنیم: خاطره‌ای از شهید کاظمی نقل کنید.

سلامی:من خاطره‌های زیادی از ایشان دارم. لحظه به لحظه با شهید کاظمی بودن برای من خاطره است. اما چیزی که می‌توانم اکنون نقل کنم به سال‌ها پیش برمی‌گردد. احمد یک روز به من دستوری داد آن زمان هم تلفن همراه نبود و من تا انجام دادم مقداری زمان برد. شاید اگر انجام نمی‌شد حادثه‌ای پیش می‌آمد.

روز بعد وقتی به دقتر آمدم ناراحت بودم، نامه‌ای برای سردار نوشتم و عذرخواهی کردم و در آن نامه به مقتضای سنم جملاتی نوشتم که از نظر خودم جنبه عذرخواهی داشت و نظر من این بود که ایشان از من ناراحت نباشند اما ایشان برداشتشان این بود که من شخصیت خود را کوچک کرده‌ام.

ایشان برای من نوشتند که “هیچ‌گاه عزت خود را برای هیچ کاری زیر سوال نبر و به خودت توهین نکن”. دستخط ایشان را هنوز دارم.

من به دلیل اینکه فرزند شهید بودم شهید کاظمی بسیار مرا دوست داشت و به من توجه می‌کرد به اصطلاح بسیار هوای مرا داشت.  

من از ثانیه به ثانیه شهید کاظمی خاطره دارم. ایشان استعداد و حافظه‌ای بسیار عالی داشت. هیچ‌گاه چیزی از ذهنش خارج نمی‌شد و بعد از مدت‌ها مسائل گذشته را از یاد نمی‌برد.

ما هر آنچه از دستمان بربیاید برای ماندگار کردن یاد و خاطره شهید کاظمی و امثال ایشان انجام می‌دهیم و اگر انجام ندهیم ظلم کرده‌ایم.

گفت‌وگو از ثریا قنبری خبرگزاری تسنیم

وصیت نامه شهدا را هر بار که بخوانید باز هم نکات جدیدی را می توان از آن برداشت نمود و گویی که برای همین زمان حال نگاشته شده اند وصیت نامه شهید کاظمی هم بعد از 12 سال این بار روایتی جدید و خواندنی دارد.

این روایت که زاویه ای جدید از متن وصیت نامه شهید کاظمی است به پیشنهاد فرزند شهید کاظمی (محمد مهدی)  نگاشته شده است.

سردار شهید حاج کاظمی در جمله ای معروف در وصیت نامه اش اینگونه قلم زده است:

خدایا روزی شهادت می خواهم که از همه چیز خبری هست الا شهادت

تعبیر عامیانه همه ما بر این است که او در ایامی شهادت را می خواهد که دیگر در این روزگار از شهادت و میدان های نبردی برای شهادت خبری نیست. این در حالی است که در تابستان 1384 همچنان در میادین مبارزه با ضد انقلاب پژاک در شمالغرب تعدادی از همرزمان به فیض شهادت نائل گشتند و یا حتی در آذرماه همان سال شهدای اصحاب رسانه به خیل عظیم شهیدان پیوستند
اما کمی که ریزتر که این عبارت را بخوانید این برداشت شاید به واقعیت نزدیک تر باشد که حاج احمد رزق و روزی شهادت را از خداوند طلب کرده است ، همان دعای معروفی که خیلی ها در قنوتشان زمزمه می کنند :

اللهم ارزقنا توفیق الشهادت فی سبیلک

بالاترین روزى آدمى فضایل روحانى است. از علم و حکمت و معرفت به مقام کبریایى و هدایت یافتن به راه مستقیم که سر انجام آن قرب به جوار رب العالمین است. و غرض اصلى و علت غایى وجود بشر و تشکیلاتى که براى پیدایش و حیات او به دست قادر متعال انجام گرفته، این است که وى را از عالم ما فوق الطبیعه در عالم طبیعت فرود آرند و در طریق سیر نور، وى استکمال یافته، به کمال لایق روحانى برسد و در جوار رحمت حق جای گیرد. چنین کسى است که مبداء متعال وعده داده که او را روزى می‌دهد به غیر حساب. چنانچه راجع به شهدای راه حق فرمود: «بَلْ اَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»؛ گمان نکنید کسانى که در راه خدا کشته شدند اینها مرده‌اند، بلکه اینها زنده و نزد پروردگارشان روزى دارند.

یک بار دیگر این جمله دل انگیز و بیاد ماندنی را از زاویه جدید باهم بخوانیم :
خداوندا #روزی_شهادت می خواهم ؛ که از همه چیز خبری هست الا شهادت
حاج احمد اگر این ایام بودی و شاهد پرنده های مدافع حرم بودی قطعا یکی از شهدای مدافع حرم بودی
قطعا حضور کنار همرزم و رفیق دیرینه ات#حاج_قاسم از شما  تیم فرماندهی می ساخت که قضایای حلب و … در مدت زمان کمتری به پیروزی نزدیک می شد
حیف که از درک حضور فیزیکی شما بی توفیقیم و #خرمشهر هایی که در پیش اند و حاج قاسم هایی که بدون احمدند …

به بهانه دوازدهمین سالگرد شهادت سردار شهید حاج احمد کاظمی  این تصویر که برای اولین بار منتشر می شود تقدیم به خوانندگان روایت جدید روزی شهادت

#شهید_کاظمی
#شهید_احمد_کاظمی
#شهید_کاظمی_دات_ای_ار

به گزارش سایت شهید کاظمی دوازدهمین سالگرد شهادت سردار شهید حاج احمد کاظمی در اصفهان و نجف آباد به شرح زیر برگزار می گردد:

سه شنبه 96/10/19 از ساعت 11 الی 13 گلستان شهدای اصفهان به میزبانی لشکر عملیاتی 8 نجف اشرف

پنج شنبه 96/10/21 از ساعت 15الی 17 در گلستان شهدای اصفهان همراه با مراسم یادبود هفتمین روز شهادت شهید مدافع امنیت سجاد شاه سنایی به میزبانی سپاه صاحب الزمان (عج) و با حضور سردار علی فضلی؛ جانشین سازمان بسیج مستضعفین برگزار می‌شود.

پنج شنبه 96/10/21 از ساعت 18 سالن شهروند فرهنگسرای خارون نجف آباد به میزبانی لشکر عملیاتی 8 نجف اشرف

سی و هشتمین شماره بیسم چی ضمیمه پایداری روزنامه اصفهان زیبا در روز شنبه 17 دب ماه 96 اختصاص دارد به  دوازدهمین سالگرد شهادت شهید حاج احمد کاظمی.

علاقه مندان جهت دریافت این ویژه نامه در قالب PDF می توانند بر روی تصویر زیر کلیک نمایند.

حاج قاسم سلیمانی در دوازدهمین سالگرد شهادت شهید کاظمی

 

مراسم دوازدهمين سالگرد شهادت شهيد سرلشکر پاسدار حاج احمد کاظمي و شهدای عرفه در شهرک شهيد دقايقي تهران برگزار شد.

در اين مراسم که در روز پنج شنبه 14 دی ماه 96 برگزار گردید جمعي از مسئولان لشکري و کشوري از جمله سردار قاسم سليماني فرمانده سپاه قدس، سردار فدوي فرمانده نيروي دريايي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي، محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و همچنين تعدادي از خانواده هاي معظم شهدا و همرزمان سرلشکر شهيد کاظمي حضور داشتند.

در این مراسم همچنین حجت الاسلام عابدی  برخی وی‍ژگی های بارز شهدا را برشمرد و بر لزوم تاسی به شهیدان . ادامه را آنان تاکید کرد.

قرائت قرآن، مدیحه سرایی و دعاي کميل از دیگر برنامه هاي اين مراسم بود.

گزارش تصویری دوازدهمین سالگرد شهادت شهید کاظمی

 

 

 

 

به گزارش سایت شهید کاظمی مراسم دوازدهیمن سالگرد شهادت شهدای عرفه در اراک برگزار می گردد.

این مراسم در روز جمعه 15 دی ماه 1396 بعد از نماز مغرب  و عشا در مسجد الزهرا اراک واقع در خیابان هپکو توسط پایگاه مقاومت بسیج امام جعفر صادق علیه السلام ناحیه مقاومت بسیج اراک برگزار می گردد.

در این مراسم سردار اکبر عابدی مسئول مرکز معارف دفاع مقدس دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین علیه السلام و از همرزمان نزدیک سردار شهید حاج احمد کاظمی به عنوان سخنران و برادر حاج عیرضا مرادی به مداحی خواهند پرداخت.

سردار شهید حاج احمد کاظمی‌فرمانده نیروی زمینی سپاه به همراه ۱۱ تن از همرزمانش در ایام عرفه در ۱۹ دی ماه ۱۳۸۴ بر اثر سانحه سقوط هواپیما  در ارومیه به شهادت رسیدند.

این فرمانده دلاور جبهه‌های حق علیه باطل از جمله سردارانی بود که در طول دوران دفاع مقدس در صف اول نبرد حاضر و به دفاع از کیان انقلاب اسلامی‌پرداخت. شهیداحمد کاظمی‌در طول دوران دفاع مقدس و پس از آن  مسوولیت‌های مختلفی از جمله فرماندهی لشگر ۸ نجف اشرف، فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهدا، فرماندهی نیروی هوافضای سپاه و فرماندهی نیروی زمینی سپاه را در کارنامه پرافتخار خود دارد.

لازم به ذکر است سایر اطلاع رسانی های مراسم دوازدهمین سالگرد شهدای عرفه از طریق این سایت اطلاع رسانی خواهد شد.