همین هفته پیش بود که پیامک‌های رگباری‌ام به «سیروس دهقان مشیری» بالاخره سین شد؛ بالاخره جواب داد و صبح جمعه روزی که فقط پنج روز با شهادت سردارسلیمانی فاصله داشت، پیامش روی گوشی‌ام آمد که «ظهر ساعت ۲ تماس بگیرید».

به گزارش اصفهان زیبا؛ همین هفته پیش بود که پیامک‌های رگباری‌ام به «سیروس دهقان مشیری» بالاخره سین شد؛ بالاخره جواب داد و صبح جمعه روزی که فقط پنج روز با شهادت سردارسلیمانی فاصله داشت، پیامش روی گوشی‌ام آمد که «ظهر ساعت ۲ تماس بگیرید».

۲ شد ۳، ولی مصاحبه را انجام داد. شرط کرده بود بیست دقیقه بیشتر نشود اما گرم حرف زدن و خاطرات حاج‌قاسم که شد، خودش حساب ساعت و دقیقه و حتی شرطی که گذاشته بود از دستش رفت.

من سیروس دهقان را همین‌قدر می‌شناختم که به من معرفی شده بود: «یکی از همراهان حاجی است» ؛ اما سرصحبت که باز شد فهمیدم قضیه جدی‌تر از این حرف‌هاست و دهقان مشیری خیلی بیشتر از یک همراه برای حاج قاسم بوده است.

او دست راست حاجی بوده و فردی بسیار نزدیک به او، حتی به اشک‌ها و دلتنگی‌هایش بیشتر. «چه روزها و شب‌هایی که توی ماشین، اشک می‌ریخت و من اشک‌هایش را می‌دیدم، اشک‌هایی که هیچ کسی آن‌ها را ندید.» حرف‌هایمان اما وقتی به حاج احمد کاظمی رسید، همان رفیق دیرینه حاجی، روایت آن اشک‌ها و دلتنگی‌ها برایش سخت‌تر شد.

وقتی از سفرهایی گفت که دونفری شب و نیمه شب با هم به اصفهان می‌آمدند تا بلکه آبی بر آتش دلتنگی‌های حاجی برای احمد باشد و استخوان سبک کند و برگردد. «از موقعی هم که احمد رفت، بیشتر دلش هوای شهادت و رفتن می‌کرد. یعنی از رفتن حاج احمد به بعد، من کمتر موقعی حاجی را می‌دیدم که در حال اشک ریختن نباشد. دلتنگی‌هایش که زیاد می‌شد، حتی اگر کار یا برنامه‌ای داشت، برنامه‌ریزی می‌کرد و می‌رفت سری به مزار حاج احمد می‌زد و برمی‌گشت.»

این سفرها به اصفهان و این همراهی با حاجی برای دهقان مشیری، بارها و بارها اتفاق افتاده است ولو اینکه برای یکی دو ساعت و خیلی کوتاه. «حاج قاسم هر وقت دلتنگ حاج احمد می‌شد، و هروقت این دلتنگی اذیتش می‌کرد به من می‌گفت پاشو بریم اصفهان پیش احمد. یا با ماشین راهی می‌شدیم یا با پرواز. مستقیم می‌رفتیم گلستان شهدا. حتی از فرودگاه. عادت داشت یک ساعت و نیم سر مزار احمد کاظمی تنها بنشیند. بیشتر هم ساعت‌های آخرشب یا نیمه‌های شب خودش را می‌رساند آنجا که خلوت باشد. یک پتو داشت پهن می‌کرد روبه‌روی مزار شهید خرازی و شهید کاظمی. با این که به سرما هم حساس بود اما اصلا توجهی نمی‌کرد و مدتی که آنجا بود را قرآن می‌خواند، درد‌دل می‌کرد، دعایی زمزمه می‌کرد. بعد هم از همان‌جا یک‌راست برمی‌گشت سمت تهران.»

سیروس دهقان مشیری با احمد کاظمی از همان روزهای اول همراهی با حاج قاسم آشنا می‌شود. همان روزهایی که سرباز و راننده حاجی بوده و در جریان این رفاقت و دوستی حاج‌احمد و حاج قاسم قرار می‌گیرد. «احمد کاظمی بسیار متواضع بود. همان شاخصه‌هایی را داشت که من آن را در حاج قاسم، شهید تهرانی‌مقدم، شهید شوشتری و مابقی شهدایی که در طی یک دهه گذشته شهید شده بودند، دیدم. خالص بود و بی‌ادعا. خاطرم هست یک مقطعی شهید کاظمی داخل ماشین ما نشسته بود. خیلی هم ناراحت بود. از جلسه فرماندهی کل سپاه می‌آمدند. حاج احمد بی‌هیچ مقدمه‌ای یکدفعه برگشت به سمت حاج قاسم و گفت: قاسم سهم ما از دوران دفاع‌مقدس این درجه‌هایی که الان روی شونه‌مون هست، نیست. باکری و همت و خرازی و … به کجا رسیدند و ما به کجا رسیدیم.

گفت: می‌ترسم از روزی که من و تو و مرتضی (قربانی) توی رختخوابمان سکته کنیم و بمیریم. سهم ما اما این نیست. سهم ما شهادت است. آن روز جفتشان دست گذاشته بودند روی شانه هم و آنقدر توی مسیر این دو نفر اشک ریختند تا رسیدیم به مقصد. می‌خواهم این را بگویم که لحظه به لحظه زندگی‌شان یاد شهادت بودند. خدا را شاهد می‌گیرم که این آدم‌ها فکر درجه و جایگاه نبودند و هرکدامشان هرجایی بودند خالصانه برای کشورشان کار می‌کردند. دانه به دانه خصلت‌هایشان مثل هم بود.»

پنجم مهرماه ۱۳۶۰، لیاقت احمد کاظمی به اثبات رسید. احمد به شیوه‌های مرسوم عمل نمی‌کرد. به جای حمله رودررو به دشمن، نیروهای آن‌ها را چنان ماهرانه دور زد که سازمان و روحیه دشمن کاملاً از هم پاشید.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، تشکیل لشکر هشت نجف، لشکری که آن قدر قدرتمند بود که عراقی‌ها تاب ایستادن در مقابل آن را نداشتند. احمد، از هیچی درست کرد این لشکر را، همه تجهیزاتش را از دشمن گرفت، اما قبل از آن، آزمون دیگری هم داشت. تا پایان مرداد ماه و قبل از عملیات ثامن الائمه، نیروهای چند ده نفری‌اش را به سه گردان رساند. یعنی از مدت کوتاهی، جبهه فیاضیه، صاحب سه گردان آماده و سرحال شد، سه گردانی که شجاعت بی‌نظیری داشتند و به زودی لیاقت خودشان را نشان دادند.

پنجم مهرماه ۱۳۶۰، این لیاقت به اثبات رسید. احمد به شیوه‌های مرسوم عمل نمی‌کرد. برای همین هم در آن روز، به جای حمله رودررو به دشمن، نیروهای آن‌ها را چنان ماهرانه دور زد که سازمان و روحیه دشمن کاملاً از هم پاشید. گردان‌های احمد، از پشت به دشمن حمله کردند و نقش اصلی را در شکست حصر آبادان داشتند. او دقیقا می‌دانست که چه می‌خواهد و چه کار قرار است بکند. برای همین هم به افرادش سپرده بود که تا جای ممکن، غنیمت بگیرند. به زودی این غنیمت‌ها به کار آمد. احمد در فکر تشکیل لشکر بود.

هفته دفاع مقدس , دفاع مقدس , شهدای دفاع مقدس ,

*****

فرمانده‌ای که ۱۵ سال پیش مسئولیت سپاه آبادان را داشت، تعریف می‌کرد: احمد کاظمی در بدترین شرایط جنگی در جبهه آمد پیش ما یعنی وقتی که آبادان داشت سقوط می‌کرد. آدم عجیبی بود. کارهایش دور از انتظار بود. ما نوک حمله بودیم، بنابر این از همان اول، در متن جنگ قرار گرفتیم. آدم‌های دیگر و آن‌هایی که از دور دستی بر آتش داشتند، معمولاً با احساسات پاک می‌آمدند و بعد گاهی واقعیت خشن جنگ شوکه‌شان می‌کرد. این را ما خیلی زود و به تجربه دریافتیم و برای اینکه تکرار نشود راه‌حل‌هایی برایش پیدا کردیم. یکی از راه‌حل‌های ما این بود که افراد تازه رسیده را بلافاصله به مناطق سخت نمی‌فرستادیم تا کم کم به اوضاع عادت کنند.

آن موقع‌ها مقرر ما در هتل آبادان بود. نیروها آنجا جمع می‌شدند و البته کمبود نیرو هم محسوس بود. در این گیر و دار یک روز در هتل نشسته بودم که گفتند یکی آمده دم در و با شما کار دارد. رفتم بیرون دیدم یک جوان ایستاده در خیابان. سلام و علیک کردیم. لهجه اصفهانی داشت. پرسیدم با من چه کار دارد. گفت: «من از نجف آباد آمده‌ام. تعدادی نیرو با خودم آورده‌ام. خوشحال می‌شوم که بتوانم کاری بکنم.» خوشحالی‌ام حدی نداشت. با آن کمبود نیرو کسی با پای خودش آمده بود به سراغم و تنهایی هم نیامده بود. گفتم: «چقدر خوب شد که تشریف آوردید. اتفاقاً چند جای خالی داریم که شما می‌توانید پرش کنید.»

هفته دفاع مقدس , دفاع مقدس , شهدای دفاع مقدس ,

کمی فکر کردم و بعد به نظرم رسید نیرویی را که تازه از راه رسیده به جایی بفرستم که درگیری دائمی در آنجا نیست. در منطقه‌ای که چولان‌های آبادان بود. جایی وجود داشت که عراقی‌ها گاه گداری از آن عبور می‌کردند و می‌آمدند به سمت آبادان. از این محور بیشتر نیروهای اطلاعاتی عراق استفاده می‌کردند. یکی دو بار هم به عنوان محور عملیاتی از آن استفاده کرده بودند. احمدکاظمی و نیروهایش را فرستادم آنجا تا یک دفعه در کوره جنگ قرار نگیرند.

بعد از ظهر خودم با او رفتم و منطقه را نشان دادم. موقعیت آن را توضیح دادم. کروکی‌اش را کشیدم و بعد برگشتیم تا او نیروهایش را مستقر کند. فکر می‌کنم همان شب احمد کاظمی افرادش را برد جلو. فردا شب حدود ساعت ۱۱ بود که باز گفتند یکی جلوی در با شما کار دارد. رفتم و دیدم احمد کاظمی است. فکر کردم شاید آمده که امکاناتی بگیرد یا گزارش بدهد اما او گفت: «اینجا به درد ما نمی‌خورد.»  پرسیدم: «برای چه سخت می‌گذرد؟» گفت: «راستش بله جای سختی فرستاده‌اید ما را.» پرسیدم: «مشکلتان چیست؟» گفت: «این که به درد ما نمی‌خورد.» گفتم: «چرا؟» گفت: «برای اینکه جبهه‌ایست مرده. ما می‌خواهیم بجنگیم. اینجا باید کلی انتظار بکشیم؛ یا کسی از دشمن به سراغمان بیاید یا نه.» وقتی به صورتش نگاه کردم و دیدم مصمم است، گفتم: «باشد تو را به جای می‌فرستم که خیلی با اینجا متفاوت باشد اما امیدوارم گلایه‌ای نداشته باشی.»

هفته دفاع مقدس , دفاع مقدس , شهدای دفاع مقدس ,

آن وقت‌ها نزدیکترین خط به دشمن، جبهه فیاضیه بود و من به احمد کاظمی پیشنهاد آنجا را دادم. با این تصور که روز بعد خواهد آمد و از سختی واقعی آنجا ابراز ناراحتی خواهد کرد. بلافاصله گفت: «این شد یک چیزی. می‌پذیرم.» گفتم: «پس صبر کن کمی برایت توضیح بدم که کجا می‌روی. اولاً دشمن از روی پل‌های کارون عبور کرده و در این منطقه‌ای که می‌گویم آمده در حریم شهر یعنی عملاً شمال آبادان در دست آن‌هاست. علاوه بر آن وجود دو پل به عنوان محورهای تردد کنترل این منطقه را سخت کرده. به جز این‌ها فاصله ما با دشمن در این منطقه فقط ۵۰ متر و در نهایت و در بعضی جاها ۱۰۰ متر است.»

مشاور فرمانده نیروی زمینی سپاه پاسداران گفت: ما سال ۷۵ برای اجرای یک ماموریت برون‌مرزی با تعداد زیادی تجهیزات وارد خاک کردستان عراق شدیم که هدف این حضور و عملیات به تسلیم کشاندن حزب منحله کردستان بود.

سردار کاظمی جزو فرماندهان خوش‌فکر و مبتکر نیروی زمینی سپاه پاسداران بود که در مقاطع مختلف فرماندهی خود توانست با استفاده از تجارب جنگی خود در نبرد کلاسیک هشت سال دفاع مقدس موفقیت‌های بسیاری را کسب کند. او هنگامی که در سال ۱۳۷۲ فرمانده قرارگاه حمزه سیدالشهداء(ع) نیروی زمینی سپاه شد توانست با استفاده از تجارب دفاع مقدس و تلفیق آن با آموخته‌های خود در منطقه فعالیت قرارگاه حمزه به نحو خوبی این منطقه را مدیریت کند. 

منطقه کردستان و جبهه غرب با توجه به ویژگی‌های خاصی که دارد نیازمند اتخاذ تدابیر خاص و حساب شده است که سردار احمد کاظمی با استفاده از نیروهای کارآمد آن منطقه و تجارب آن‌ها توفیقات بسیاری به ویژه علیه ضد انقلاب و اشرار به دست بیاورد. 

با توجه به فرارسیدن سالگرد شهادت سرلشکر احمد کاظمی فرمانده شهید نیروی زمینی سپاه پاسداران با سردار محمدحسین رجبی از همرزمان وی و فرمانده سابق سپاه بیت‌المقدس کردستان و مشاور کنونی فرمانده نیروی زمینی سپاه به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

سردار محمدحسین رجبی علاوه بر این جزو نیروهای اطلاعات قرارگاه حمزه سیدالشهداء(ع) نیروی زمینی سپاه نیز بود و در عملیات‌های بسیاری با شهید کاظمی همراهی داشت.

متن حاصل از این گفت‌وگو در ادامه آمده است: 

فارس: سردار لطفا در ابتدا درباره آشنایی خود با سردار کاظمی بفرمائید.

سردار رجبی: من از بدو شروع خدمت در منطقه فعالیت قرارگاه حمزه سیدالشهداء(ع) حضور داشتم. ما سال ۱۳۷۲ در واحد اطلاعات بودیم که سردار کاظمی به عنوان فرمانده قرارگاه وارد منطقه شد. البته من از دوران دفاع مقدس نیز با سردار احمد کاظمی آشنایی داشتم.

تهدیدات موجود در منطقه شمال‌غرب ویژگی‌های خاصی به آنجا داده است

فارس: سردار احمد کاظمی یکی از فرماندهان قرارگاه حمزه سیدالشهداء(ع) بود. با توجه به رخدادها‌ی پیش از دفاع مقدس و دوران دفاع مقدس در جبهه غرب و حساسیت منطقه تحت پوشش این قرارگاه، ایده او برای فرماندهی این منطقه چه بود؟

سردار رجبی: سردار کاظمی به عنوان یک فرمانده بزرگ و طراح در جنگ منظم با عراق یک نام و نشان و بزرگی دارد اما وقتی وارد منطقه شمال غرب شد شاید در ابتدا تصورش این بود که این منطقه هم مانند منطقه جنوب و غرب چنین ویژگی‌هایی دارد و جنگیدن در آن به شیوه منظم انجام می‌شود.

ما که در آن منطقه بودیم با مشاهده تدابیر اتخاذ شده توسط سردار کاظمی احساس می‌کردیم که وی در اوایل ورود تا حدودی با واقعیت‌های منطقه شمال‌غرب منطقه بیگانه است. باید به این مورد اشاره کنم که این منطقه ویژگی‌های خاص خود را دارد و تهدیدات آنجا موجب شده تا به یک منطقه نامنظم تبدیل شود. این مناطق تفاوت‌های ماهوی با مناطق منظم دارند.

هنگامی که شما در مناطق جنگ‌های منظم از لَجمَن خود به آن سو هرچه مشاهده می کنید ساز و برگ و نیروهای دشمن است و شاهد استقرار دشمن هستید مگر آنکه در فواصل دورتر از این مناطق شاهد جمعیتی باشید. اما یکی از ویژگی‌های منطقه نامنظم مانند شمال‌غرب، حضور مردم در همه جای این منطقه است که شما می‌خواهید در آن ماموریت انجام بدهید. 

چنین منطقه‌ای هم اجرای ماموریت را با مشکل مواجه می‌کند هم نیازمند تدبیر است. اگر بخواهید ماموریت شما به خوبی پیش برود نمی‌توانید جمعیت را نادیده بگیرید. به همین دلیل، جنگ نامنظم با جنگ منظم تفاوت بسیاری دارد. بنابراین، ویژگی‌های آذربایجان غربی و کردستان همان ویژگی مناطق نامنظم هستند به ویژه مناطق کردنشین این دو استان که استکبار جهانی تهدیدات و خواب‌هایی را برای این مناطق دیده بودند.

مناطق ذیل قرارگاه حمزه سیدالشهداء(ع) مناطق مرزی است که کار را مشکل کرده و مدیریت این مرزها مشکل است چون هر دو سوی مرز جمعیت پیوسته و همگون با جمعیت این سوی مرز حضور دارند. در اصول و تاکتیک‌های نظامی معمولاً مرزی بسیار مشکل دارد که جمعیت دوطرف تقریباً با یکدیگر هم قبیله و یکسان باشند.

استفاده ضد انقلاب از مردم کردستان به عنوان سپر انسانی برای اقدامات خود

فارس: آیا مذهب نیز جزو عوامل موثر در مدیریت این مناطق است؟ 

سردار رجبی: بله. علاوه بر مرز و جمعیت، موضوع مذهب نیز یکی از شاخصه های مهم در مدیریت چنین مناطقی است. مجموع این موارد و تفاوت‌هایی که در این منطقه وجود دارد به ویژه پدیده‌های ناامنی مانند اقدامات ضد انقلاب که برای استکبار فعالیت می‌کنند و با استفاده از سپر انسانی در دل جمعیت این منطقه حضور دارند، کار را برای اداره این مناطق مشکل می‌کند. البته همه جمعیت این مناطق طرفدار تروریست‌ها نیستند. اما، چون در این منطقه حضور دارند، اکثریت مجبور هستند از آن‌ها تمکین کرده و حضور آن‌ها را بپذیرند تا اینکه حاکمیت کاری انجام دهد.

باید اشاره کنم که تعدادی از افراد حاضر در این منطقه هوادار این گروهک‌های هستند و با آن‌ها همکاری دارند. 

ویژگی‌های مذکور شاهدی بر صعب‌بودن اجرای ماموریت در چنین منطقه‌ای است که قرارگاه حمزه سیدالشهداء(ع) در آن فعالیت می‌کند. سردار کاظمی در چنین شرایطی وارد منطقه شد البته هنگامی که سردار کاظمی به فرماندهی این قرارگاه منصوب و مشغول به کار شد تا آن زمان بسیاری از اقدامات انجام شده بود. 

۵۲ ماموستای شهید در کردستان داریم/ ماجرای حضور نیروهای مهاجر و انصار در کردستان

فارس: منظور از اقدامات انجام شده بسیار در منطقه قرارگاه حمزه سیدالشهداء(ع) چه بود؟ آیا اشاره شما به دوران مقابله نیروهای مسلح با گروهک‌های ضد انقلاب و اشرار در منطقه آذربایجان غربی و کردستان است؟

سردار رجبی: شما اگر به دوران ابتدای پیروزی انقلاب و سال ۱۳۵۸ و آغاز غائله کردستان که از سنندج شروع شد، باز گردید؛ ضد انقلاب از هنگامی که هیئت حسن نیت وارد این منطقه شدند، جنگ مسلحانه را شروع کردند. پس از این بود که جهاد آغاز شد و نیروهای مهاجر از سایر استان‌ها و انصار از استان‌های کردستان و آذربایجان غربی به عنوان یاری‌دهنده نیروهای مهاجر در منطقه دست به دست هم دادند و پاکسازی‌ها را آغاز کردند.

وضعیت مناطق مورد اشاره در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی این گونه نبود که محورهای مواصلاتی در اختیار ما باشد بلکه این محورها در اختیار ضد انقلاب قرار داشت. مشابه این وضعیت را در شهرها نیز شاهد بودیم به نحوی که برخی شهرها تحت تصرف ضد انقلاب بودند و برخی دیگر مانند سنندج به‌رغم حضور ضد انقلاب در آن‌ها، اما پادگان ارتش و نیروهای انقلاب در اختیار و تصرف نیروهای انقلاب بود.

مشابه این شرایط در شهرهای مهاباد، سقز و پاوه وجود داشت و دشمن اهدافش را در این جغرافیا با یک پیوستگی اجرا می‌کرد. لذا، ما در آن زمان عملیات‌های متوالی بسیاری را برای پاکسازی شهرها و اطراف آن‌ها و آزادسازی جاده‌های مواصلاتی انجام دادیم. پس از این بود که نقاط خارج از شهرها و نقاط پرجمعیت در برخی محورها طی چندین سال و در خلال جنگ تحمیلی آزاد شدند.

نیروهای ما در خلال جنگ تحمیلی درگیری‌های بسیاری در مناطق کردنشین با اشرار و ضد انقلاب داشتیم و آن‌ها به هیچ‌کسی رحم نمی‌کردند. اگر نیروی جهاد سازندگی هم برای کار محرومیت‌زدایی و توسعه به آن مناطق می‌رفت هم با برخورد کرده و او را به شهادت می‌رساندند. مشابه این قضیه درباره کارکنان ادارات نیز صدق می‌کرد و اگر کارمند دولت هم به مناطق تحت تصرف آن‌ها می‌رفت و مانع کارشان می‌شد. بنابراین، اشرار و ضد انقلاب به صورت همه جانبه با نظام جمهوری اسلامی مقابله می‌کنند.

ما در استان کردستان حدود ۵۲ شهید روحانی داریم، ماموستاهایی که در این منطقه با اشرار و ضد انقلاب مخالفت کردند و با مشاهده مرام، رفتار و حرکات آن‌ها، متوجه شدند که ضد انقلاب قائل به هیچ مرامی نیستند و به همین دلیل، از ضد انقلاب دوری جستند. به همین دلیل، اشرار و ضد انقلاب این چهره‌ها و شخصیت‌ها را به طرز فجیعی به شهادت رساندند. این افراد مزدور استکبار در همه شئون حاضر هستند که به صورت همه‌جانبه در یک جنگ ترکیبی در مرکز توجه کشور از طریق نفوذی‌ها و بازمانده‌های نظام ستمشاهی در عرصه‌های گوناگون با نظام نوپا برخورد می‌کنند، از جمله در این مناطق قومی که آسیب پذیر هستند مزدوران خود را به کار می‌گیرند.

باید گفت که طی مراحل مختلف بسیاری از فعالیت‌ها انجام شده و کنترل شهرها در دست خودمان بود. به همین دلیل، توسعه و اقدامات توسعه تاحدودی برقرار بود و در هیچ شهر، خارج از شهر، روستاها و آبادی‌ها ضد انقلاب نداشتیم. اما، اشرار و ضد انقلاب در آن منطقه از مرز به راحتی تردد می‌کنند چراکه مرز ما در منطقه کردستان و آذربایجان غربی علی‌رغم پیچیدگی شکل جغرافیایی زمین یک مرز قابل عبور است ولی موانع خاصی در آن برای تردد اشرار و ضد انقلاب وجود ندارد. بنابراین، ضد انقلاب و اشرار در مناطقی که حضور داشتند، آزار و اذیت، فعالیت‌های حزبی و درگیری ایجاد می‌کردند؛ سردار کاظمی وارد منطقه شد. 

سردار کاظمی با تدبیر، صلابت، اقتدار و شجاعت وارد شمال‌غرب شد/ هوشیاری و هوشمندی در فرماندهی ویژگی حاج احمد

فارس: کدام ویژگی سردار احمد کاظمی موجب انتخاب وی به عنوان فرمانده قرارگاه حمزه سیدالشهداء(ع) شد؟

سردار رجبی: سردار کاظمی با ابهت، اقتدار، تجربه جنگ منظم و پشتیبانی خوب ستادکل سپاه پاسداران و نیروی زمینی سپاه وارد قرارگاه حمزه شد که دارابودن ویژگی‌های خود شهید کاظمی به همراه حمایت‌های مجموعه سپاه و نیروی زمینی سپاه یک نقطه قوت برای او محسوب می‌شد.

باید گفت سردار کاظمی به عنوان یک فرمانده با تدبیر، صلابت، اقتدار و شجاعت وارد منطقه شد و با قدرت مدیریت بالای خود می‌تواند همه نیروهای حاضر و برخی از نیروهای اعزامی به آن منطقه را اداره کند. البته همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره کردم وی با جغرافیای طبیعی و انسانی تا حدودی ناآشنا بود. 

نکته مهمی که در اینجا به چشم می‌خورد این است که کار برای اینکه سردار کاظمی بخواهد با شرایط منطقه آشنا شود متوقف نمی‌شود بلکه او باید ضمن کار و اجرای ماموریت این آشنایی را به دست بیاورد. به اعتقاد بنده یکی از برجستگی‌ها و خصوصیات بارز سردار کاظمی هوشیاری و هوشمندی وی بود.

حاج احمد کاظمی هیچ‌گاه اجازه رهاشدگی، ضعف و سستی کار را نداد بلکه توانست هنگام پیشبرد کارها با ویژگی‌ها و خصوصیات منطقه تحت فرماندهی خود در قرارگاه حمزه سیدالشهداء(ع) آشنایی بیشتری پیدا کرد. روند این آشنایی به گونه‌ای بود که هر میزان پیش می‌رفتیم آشنایی وی با منطقه بیش‌تر می‌شد و همزمان با این روند شاهد افزایش توفیقات خود نیز بودیم. 

ما که نیروهای قرارگاه حمزه بودیم وقتی نظرات شهید کاظمی و دوستان وی را مشاهده می‌کردیم شاهد بودیم که این نگاه نسبت به روزهای اول تا چه میزان واقعی‌تر شده و منطبق بر واقعیت‌های منطقه ماموریت است. اهمیت این روند به گونه‌ای است این واقع‌بینی را در انجام ماموریت با موفقیت روبرو می‌کند و باعث موفقیت دوچندان ما در مأموریت‌های محوله می‌شود.

قاطعیت و دوراندیشی در اجرای ماموریت‌ها؛ دو ویژگی خاص شهید کاظمی

فارس: شما چندین سال با سردار کاظمی همرزم بودید و شاهد فرماندهی منطقه ماموریتی قرارگاه حمزه سیدالشهداء(ع) در استان‌های آذربایجان غربی و کردستان بودید، کدام ویژگی‌های او برای شما بیشتر ظهور و بروز داشت؟

سردار رجبی: شهید کاظمی ویژگی‌ها و خصایص بسیاری داشت اما اینجا به دو ویژگی وی اشاره می‌کنم. نخستین ویژگی شهید کاظمی، قاطعیت در انجام ماموریت ها و کارها بود. او وقتی به مرحله‌ای می‌رسید که از همه مشورت می‌گرفت و از طریق آن به تصمیم می‌رسید آن را قاطعانه اجرا می‌کرد.

آنچه در این میان اهمیت دارد این است که سردار کاظمی برای اجرای یک ماموریت مدت تعیین می‌کرد و ویژگی خوبی هم که داشت این بود که چگونگی اجرای آن را پیگیری و اندازه‌گیری می‌کرد که چه میزان پیشرفت داشته است؛ ویژگی که معمولاً امروزه در بسیاری از نقاط وجود ندارد و با وجود صدور دستورات مختلف اجرای آن‌هادستورات صادر می‌شود اما آن را پیگیری نمی‌کنند. 

دومین ویژگی سردار کاظمی این است که او بسیار دوراندیش بود و همه امورات را طبقه‌بندی می‌کرد. او نسبت به آینده این دوراندیشی را داشت که اگر کاری را  اکنون انجام بدهیم چه نتیجه‌ای دارد و اگر این کار در مدت دورتری انجام شود چه نتایج خوبی خواهد داشت که حکایت از دور اندیشی، صبر و آستانه تحمل بسیار بالای او بود.

ماجرای تسلیم‌نامه حزب منحله کردستان خطاب به شهید احمد کاظمی

فارس: شما به ویژگی صبر و آستانه تحمل شهید کاظمی اشاره کردید، آیا می‌توانید مصداق عینی صبر سردار کاظمی را بیان کنید؟

سردار رجبی: ما در سال ۱۳۷۵ برای اجرای یک ماموریت برون‌مرزی با تعداد بسیاری از تجهیزات، تسلیحات، خودرو، امکانات و جنگ‌افزار وارد خاک کردستان عراق شدیم. اجرای این کار مستلزم برنامه‌ریزی، هماهنگی و کارهای بسیاری بود تا یک ستون بسیار بزرگ تجهیزات از سوی مریوان، پنجوین، سیدصادق، اربط و سلیمانیه وارد این منطقه شوند. هدف این حضور و عملیات به تسلیم کشاندن حزب منحله کردستان بود. 

تعدادی نیرو هم از سایر جبهه‌ها و معابر از جمله سردشت وارد این منطقه شدند البته چند روز قبل از عملیات فعالیت‌های شناسایی، اطلاعاتی، استقرار سلاح‌های سنگین و توپخانه در منطقه انجام شده بود. ما همه کارها و امور مربوط به استقرار را قبل‌تر انجام داده بودیم چراکه این کار در موارد بسیار زیادی نیاز به همکاری و هماهنگی داشت.

فارغ از چگونگی انجام مراحل مختلف عملیات مذکور، نتیجه این عملیات موفق این بود که پس از پایان آن یک اتفاق تاریخی رخ داد؛ حزب منحله کردستان کتباً نوشتند که پس از این موقع حضور مسلحانه در ایران نخواهند داشت و وارد ایران نخواهیم شد یعنی اسلحه به دست نمی‌گیریم، شرارت انجام نمی‌دهیم و مانع توسعه نخواهیم شد. این کار در نوع خود یک موفقیت بزرگ به حساب می‌آید؛ البته نه اینکه عملیات انجام نشده و تسلیم شده باشند بلکه عملیات با قدرت انجام شد و هنگامی‌ که با دست قدرت نیروی زمینی سپاه مواجه شدند، تسلیم شده و این مکتوبه تاریخی را نوشتند و به ما دادند.

نکته‌ای که می‌خواهم به آن اشاره کنم اینجا است که به اشاره‌های شهید کاظمی اشاره دارد. ما پس از این عملیات وقتی قرار بود به مقر خود بازگردیم چون مسیر منطقه که در آن حضور داشتیم از سوی منطقه کوی‌سنجق و هیبت‌سلطان بود باید مسیر بسیاری را طی می‌کردیم تا به مریوان می رسیدیم. به همین دلیل، تدبیر اینگونه شد که از همان مسیر میانی از طریق سردشت و پیرانشهر وارد کشور شویم.

ستون ما ستون بسیار بزرگی بود و دارای امکانات بسیار، مهمات و جنگ‌افزارهای زیادی بودیم. چراکه ما بخش کمی از مهمات خود را در آن عملیات موفق مصرف کرده و مابقی را با خود به مقرمان بازگردانیم. ما آمدیم در نقطه‌ای که منطقه تحت تسلط بارزانی‌ها بود و ما از منطقه تحت تسلط طالبانی‌ها به منطقه بارزانی‌ها وارد شده بودیم. پس از ورود به منطقه بارزانی‌ها شاهد بودیم که آن‌ها در این منطقه دو، سه پیرمرد مسلح را قرار داده بودند و آن‌ها جاده را گرفته بودند و مانع از تردد ستون ما شدند. این افراد به سایر دوستان خود خبر دادند که ما در این منطقه هستیم و به مرور بر تعداد آن‌ها در این منطقه زیاد شد و قضیه بسیار حساس شد.

نیروهای مسلح آن‌ها هم آمده بودند؛ به آن‌ها برخورده بود و ناراحت بودند، هم از این که کاری که جمهوری اسلامی به ویژه سپاه انجام داده بود و با اقتدار و با امتیاز برمی‌گشت، هم اینکه نیروهای ما در منطقه عملیات به آن‌ها اعتنایی نکرده و آن‌ها را حساب نکرده بودند. البته ممکن است عقده‌های دیگری هم داشتند که ناراحتی آن‌ها را افزایش داده بود. البته آن‌ها علایق دیگری هم دارند که به این موارد نمی‌پردازیم و خوشایند ما نیست.

ما در این مقطع کنار سردار کاظمی بودیم و فکر می‌کردیم که چه اتفاقی رخ می‌دهد و در خلال مباحث و گفت‌وگوها فکر می‌کردیم که چه اتفاقی رخ می‌دهد، چون در آنجا جمعی از آدم‌های بی‌منطق و مسلح در مقابل ما حضور داشتند که ممکن بود با یک تیراندازی کوچک یک اتفاق بزرگ را برای ما پیش بیاورند و به ستون و مهمات ما آسیب‌ وارد کنند. البته چند نفر از دوستان هم که در آنجا حضور داشتند مانند شهید شاهمرادی که فرمانده ما بود و مسئولیت اطلاعات منطقه را برعهده داشت به اتفاق ۲ – ۳ نفر دیگر برای هماهنگی با مسئولان بارزانی نزد آن‌ها رفته بودند. 

نهایتاً؛ سردار کاظمی با حضور بر روی یکی از خودروهای ستون ما خطاب به بارزانی‌ها گفت:«عیبی ندارد، ما این بی‌حرمتی شما را از یاد نمی‌بریم و بی‌پاسخ هم نخواهیم گذاشت. ما از مسیر طبیعی خود به مقرمان باز می‌گردیم اما یادتان باشد که من در جواب این حرکت شما اقدام متقابل را انجام خواهم داد.». او بسیار با قاطعیت، شجاعت و جسارت خطابه کوتاه و رجز بسیار مقتدرانه ای را برای آن‌ها خواند و بعدها به قول خود عمل کرد.

یکی از ویژگی‌های دیگر سردار کاظمی آستانه تحمل بالای او بود. به طور مثال درباره این عملیات، او التماس نکرد و هیچ کار اضافی که موجب خسارت برای ما می‌شد، انجام نداد. البته سردار کاظمی بسیار دوراندیش بود و فکر می‌کرد اگر اتفاق بسیار حساسی در اینجا انجام شود چه اتفاقی ممکن است برای ما رخ بدهد. اهمیت اتخاذ تدابیر صحیح از سوی سردار کاظمی به حدی اهمیت دارد که اگر نبود این تدابیر، ممکن بود که عملیات موفق علیه حزب منحله کردستان به یک عملیات ناموفق تبدیل شود. 

تسلط او نسبت به منطقه قرارگاه حمزه سیدالشهداء(ع) در استان‌های آذربایجان غربی و کردستان در سال‌های پایانی مأموریتش به نحوی بود که بسیار جامع و کامل به همه جوانب موضوع در منطقه نامنظم نگاه می‌کرد. نگاه شهید کاظمی به این گونه بود که فقط جنبه نظامی کار برایش ملاک نبود و به موضوعات دیگری مانند مردم‌یاری، امورات فرهنگی و مطالبه از بخش‌های دیگر دولتی که از رسالت های سپاه و پاسداری ما است، ورود کرده بود. 

سردار کاظمی در یک نگاه جامع الاطراف شده بود و فرماندهی را در منطقه به نحوی به پایان رساند که یک مرحله قابل قبول و پیروزمندانه را به مراحل قبل اضافه کرد.

سردار کاظمی می‌گفت باید بیشترین استفاده از نیروهای مردمی و بومی آن منطقه انجام شود

فارس: نگاه سردار کاظمی به مردم کردستان چگونه بود؟ حاج احمد چگونه میان مردم و ضد انقلاب مرزبندی می‌کردند؟

سردار رجبی: ما در سال‌هایی که با ضد انقلاب درگیر بودیم حضرت امام(ره) یک فرمان را صادر کردند که کوتاه ولی بسیار راهبردی بود. ایشان فرمودند: «صف مردم را از ضد انقلاب جدا کنید.» این نکته‌ای بود که همه مخصوصاً شهید کاظمی به آن توجه داشتند.

مصداق عینی و بارز عمل به این نکته از سوی سردار کاظمی را مشاهده کردیم. حاج احمد بلافاصله پس از ورود به منطقه تاکید کرد که بیشترین استفاده از نیروهای مردمی و بومی آن منطقه انجام شود. این راهبرد در ادامه راهبرد استفاده از نیروهای بومی منطقه بود که در سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی تحت عنوان پیشمرگان کرد مسلمان فعالیت داشتند و در سال‌های بعدی در قالب پاسدار رسمی بسیج بومی انجام شد. اکنون هم این موضوع در اوج است و به شکل فوق العاده انجام می‌شود.

سردار کاظمی در آن زمان به این راهبرد اعتقاد داشت و بر مبنای اعتقاد خود می‌گفت نیروهای بومی را جذب کنید. او هنگامی که از منطقه بازدید و سرکشی می‌کرد اعتقاد داشت در میان نیروهای بومی افرادی هستند که بسیار قابل هستند و جسارت فرماندهی را دارندو به همین دلیل، توصیه می‌کرد که از آن‌ها در مناصب فرماندهی استفاده شود. ما فرماندهان بسیاری در گردان‌های بومی داشتیم که در زمان شهید کاظمی هم فعالیت داشتند و ایشان هم فعالیت آن‌ها را تایید می‌کردند.

سردار کاظمی هم به مردم و نیازهای مردم و هم به خدماتی که باید به مردم داده شود، توجه داشتند و تاکید می‌

فارس: لحظه‌ای که شما خبر شهادت سردار کاظمی و یارانش را شنیدید چه حالتی پیدا کردید؟ آیا این خبر برای شما باور کردنی بود؟

سردار رجبی: اصلاً باور نمی‌کردیم که این اتفاق رخ داده باشد چون من هم قرار بود با سردار کاظمی و سایر همرزمانم به ارومیه سفر کنیم که به دلایلی قسمت نشد. هنگامی که از ارومیه به من خبر دادند که هواپیمای حاج احمد در منطقه جاده امامزاده مابین تبریز و ارومیه سقوط کرده است عصر همان روز سریعاً به تبریز رفتم و از آنجام وارد منطقه شدم.

در پایان یاد شهید حاج احمد کاظمی و سایر همرزمانم را گرامی‌ می‌دارم و برای آنان طلب علو درجات دارم.

سردار سرلشکر پاسدار شهید احمد کاظمی

شهید احمد کاظمی، فرمانده‌ نیروی زمینی سپاه در سال ۱۳۳۷ در شهرستان نجف‌آباد به دنیا آمد. دوران کودکی و نوجوانی وی در کنار والدین و با تربیت آنان، عشق به اهل بیت (ع)، کار و تحصیل سپری شد.

دوران جوانی ایشان هم‌زمان بود با اوج مبارزات انقلابی ملت بزرگ ایران علیه رژیم فاسد و وابسته‌ پهلوی. در آن زمان، حاج احمد نیز همپای مردم در این مبارزات شرکت کرد و به حدی در این راه تلاش کرد که در اسفندماه سال ۱۳۵۶ مصادف با ایام محرم به همراه حدود ۵۰ نفر از مبارزان انقلابی شهر علم و تقوا (نجف‌آباد) توسط ساواک دستگیر و مدتی در زندان شهربانی به همراه سایر زندانیان مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفت.

در اواخر همان سال با گسترش حرکت‌های مردمی در سراسر کشور، عده‌ای از زندانیان آزاد شدند که کاظمی نیز از جمله‌ این افراد بود.

پس از پیروزی انقلاب، با توجه به شور و اشتیاق وصف‌ناپذیرش به مبارزه با کفر و ظلم،به اتفاق یک گروه ۵۰۰ نفری به سرپرستی شهید محمد منتظری جهت فراگیری آموزش‌های چریکی و مقابله با اشغالگران قدس به صف مبارزین جبهه‌های جنوب لبنان پیوست و تا پایان سال ۱۳۵۸ در آن خطه ماند. وی پس از بازگشت به کشور رسما به عضویت سپاه پاسداران در آمد.

در بهار سال ۱۳۵۹ با تشدید مجدد بحران در مناطق غرب و شمال غرب توسط ایادی استکبار، بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) فرمان بسیج عمومی جهت مقابله با مزدوران شرق و غرب را صادر کرد و کاظمی همراه با سردار شهید غلامرضا صالحی در قالب یک گروه ۶۰ نفری در اواخر اردیبهشت‌ماه از نجف‌آباد عازم کرمانشاه و سپس سنندج شد. وی حدود هفت ماه با جدیت در عملیات‌های پاکسازی به مقابله با فتنه‌انگیزان پرداخت و در یکی از این عملیات‌ها در روستای «افراسیاب» در منطقه‌ دیواندره از ناحیه‌ پا مجروح و به شهر خود منتقل شد.

هنوز زخم‌هایش التیام نیافته بود که در اواسط آذرماه همراه با یک گروه ۵۰ نفری در جبهه‌های آبادان حضور یافت و فرماندهی یکی از مناطق عملیاتی به عهده‌اش سپرده شد که نقش مؤثری در این منطقه و سپس عملیات شکست حصر آبادان ایفا کرد.

از جمله فعالیت‌های برجسته حاج احمد در دوران دفاع مقدس می‌توان به تثبیت «تیپ ۸ نجف اشرف» اشاره کرد. وی با جمع‌کردن انسان‌های بزرگی پیرامون خود این تیپ را سازمان‌دهی کرد و در اثنای جنگ، استعداد آن را تا سطح لشکر ارتقا داد و آن را به یکی از مانوری‌ترین یگان‌های دفاع مقدس مبدل ساخت.

حاج احمد بخش عمده‌ای از تجهیزات و جنگ‌افزارهای مورد نیاز این لشکر خط‌ شکن را از غنایم به دست‌آمده از دشمن در نبردهای مختلف تأمین می‌کرد و طبق گفته‌ سردار سرلشکر دکتر رحیم صفوی فرمانده پیشین کل سپاه در مراسم گرامی‌داشت این شهید در نجف‌آباد، «بالندگی و حماسه‌آفرینی لشکر ۸ نجف اشرف را در عرصه‌ نبرد با صدامیان، باید مرهون هوش، تدبیر، شجاعت و قدرت فرماندهی وی( شهید کاظمی) دانست».

کاظمی یار صادق و راستین سرداران شهید باکری، زین‌الدین، خرازی، همت، بقایی و… بود و تمام وجود خود را وقف حضور در جبهه‌های نبرد کرده بود و بی‌شک یکی از برجسته‌ترین و مقتدرترین فرماندهان دفاع مقدس محسوب می‌شود .

وی در بیشتر عملیات‌ها و نبردهای مهم برای بیرون ‌راندن دشمن از خاک پاک میهن حضوری فعال و تأثیرگذار داشت و کم‌تر عملیاتی را می‌توان نام برد که نام حاج احمد در حماسه‌ آن ثبت نشده باشد.

این عزیز سفرکرده یکی از تاکتیکی‌ترین و خلاق‌ترین فرماندهان سپاه بود به صورتی که برنامه‌ریزان عملیات‌های مختلف با اتکای به هوش و توان اجرایی او، سخت‌ترین و پیچیده‌ترین طرح‌ها را برای نبرد با دشمن ارائه داده و بن‌بست‌ها را رفع می‌ساختند. به صورتی که نقش مؤثر و فرماندهی ایشان و هم‌رزمان شهیدش در عملیات‌های «بیت‌المقدس ۱، فتح‌المبین ۲، رمضان ۳، والفجر ۸، کربلای ۵ و …» بارها طعم تلخ شکست را بر کام صدام و لشکریانش ریخت. حاج احمد در طول جنگ هشت ساله بارها تا مرز شهادت پیش رفت و ۴۵ درصد جانبازی ایشان ره‌آورد دوران خون و حماسه است.

سردار احمد کاظمی پس از پایان جنگ تحمیلی در سال ۱۳۷۲ برای حفظ دستاوردهای انقلاب به فرماندهی «قرارگاه حمزه» در شمال‌غرب کشور منصوب شد و با توجه به شناخت قبلی به خوبی دریافته بود که ریشه تمامی ناامنی‌ها و مشکلات امنیتی این منطقه‌، وجود گروه‌های مسلحی است که پایگاه اصلی آن‌ها در عراق است و از حمایت شدید صدام برخوردارند، لذا با درایتی کم‌نظیر و با کم‌ترین درگیری، فعالیت‌های آن‌ها را از فاز نظامی به سطح سیاسی کشاند تا پس از این نیز این منطقه همانند سایر نقاط کشور از امنیت و آسایش برخودار شود.

حاج احمد پس از خدمت در قرارگاه حمزه در سال ۱۳۷۹ به سمت فرماندهی نیروی هوایی سپاه منصوب و در طول پنج سال خدمت خود در این نیرو، آن را از نظر سازمان، ساختار، سازمان‌دهی و سازمان موشکی تا حد بسیار زیادی ارتقا داد.

آخرین حکم مسئولیت کاظمی،فرماندهی نیروی زمینی سپاه بود که بیست‌ونهم مردادماه ۱۳۸۴ از سوی مقام معظم رهبری، فرماندهی کل قوا به ایشان تنفیض گردید. در مدت تصدی حاج احمد در این مقام، وی با بیش از ۱۰۰ سفر به تمامی یگان‌های نیروی زمینی سرکشی کرد و وضعیت آن‌ها را بررسی و در جهت تقویت یگان‌های صفی تلاش فراوانی به عمل آورد.

حاج احمد کاظمی فوق لیسانس جغرافیای سیاسی و دانشجوی دکتری دفاع ملی بود و به پاس سوابق باارزش،فرماندهی عالی و قدمت مدیریت بالا،از دست مقام معظم رهبری، سه مدال فتح دریافت کرده بود.

سردار شهید احمد کاظمی همیشه خود را از خیل عظیم کاروان شهدا جامانده می‌دانست و به شدت در فراق یاران شهیدش دلسوخته بود. او همواره با آه و سوز خاصی از آن‌ها یاد می‌کرد و در آخرین روزهای زندگی خویش به شدت از شهیدان باکری و خرازی یاد می‌کرد و از این که به شهادت نرسیده، اشک حسرت می‌ریخت.

وی شب قبل از شهادتش در جلسه‌ای با حزن و اندوه فراوان یاران سفر کرده خود را به خاطر آورده و گفته بود: “شهدا خیلی به گردن ما حق دارند، باید تلاش زیادی بکنیم” و همگان را به زنده نگاه داشتن یاد و خاطره‌ آن‌ها سفارش کرده بود.

فردای آن روز یعنی نوزدهم دی‌ماه ۱۳۸۴ (سالروز آغاز عملیات کربلای ۵) حاج احمد پس از سال‌ها انتظار به سوی رفیق اعلی مهاجرت کرد و در شهر مهدی باکری (ارومیه) اجر تلاش‌های بی‌وقفه خود را از خدای بزرگ گرفت. “و من یخرج من بیته مهاجرا الی‌الله ثم یدرکه الموت فقد وقع اجره علی‌الله”.

سردار سرتیپ پاسدار شهید سعید مهتدی جعفری

سعید مهتدی فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) در سال ۱۳۳۷ در بخش پیشوا از توابع شهرستان ورامین متولد شد و تحت تربیت خانواده‌ متدین و مذهبی رشد کرد. در طول مبارزات ملت غیور ایران به رهبری حضرت امام (ره) در جهت سرنگونی حکومت سرسپرده و دیکتاتور پهلوی و پس از به ثمررسیدن انقلاب، در دفاع از ارزش‌ها و آرمان‌های آن نقش به‌سزایی داشت. حضور آگاهانه و مخلصانه‌ این مجاهد خستگی‌ناپذیر و شجاع به مدت ۱۱۳ ماه در مناطق بحران‌زده غرب و شمال‌غرب و جبهه‌های جنگ حق علیه باطل (در غرب و جنوب کشور) و کسب افتخار جانبازی (۳۰ درصد) خود دلیلی بر این مدعاست.

مهتدی همچنین در مدت حضور خود در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با خدمت در مناصبی مانند مسئول اطلاعات و عملیات «لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص)»، مدیر طرح‌ریزی جامع عملیات ستاد مرکزی سپاه، مسئول عملیات قرارگاه حمزه سیدالشهدا(ع)، معاون عملیات نیروی زمینی سپاه و سرانجام فرماندهی لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) خدمات خالصانه‌ای را به نظام مقدس جمهوری اسلامی و ملت ایران عرضه داشته است.

سردار سرتیپ پاسدار شهید نبی‌الله شاه‌مرادی (سردار حنیف)

نبی‌الله شاه مرادی (حنیف)، معاون اطلاعات نیروی زمینی سپاه فرزند مرحوم حاج غلامعلی در سال ۱۳۴۱ در شهرستان «چادگان» اصفهان به دنیا آمد. دوران کودکی خود را در میان خانواده‌ای متدین و مذهبی پشت سر گذارد و تحصیل خود را در همان شهر طی کرد. از دوره‌ دبیرستان، یعنی سال ۱۳۵۶ هم‌زمان با شروع نهضت انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) به همراه چندتن از برادران و دوستانش در مسیر ظلم‌ستیزی و عدالت‌طلبی قرار گرفت و حدود یک‌ سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با شرکت در تظاهرات شهر اصفهان، چاپ و تکثیر اعلامیه‌ها و نوارهای سخنرانی حضرت امام (ره)، شعارنویسی و … ارادت خالصانه‌ خود را به آن رهبر عظیم‌الشأن نشان داد و در مسیر مبارزه، چندین‌بار مورد تهدید و تعرض مخالفین انقلاب قرار گرفت؛ اما هم‌چنان استوار و باصلابت به راه خویش ادامه داد.

در سال ۱۳۵۷ و هم‌زمان با پیروزی انقلاب اسلامی، همراه با تنی چند از دوستانش که تعدادی از آن‌ها در جریان جنگ تحمیلی به شهادت رسیدند، هسته مرکزی کمیته‌های مردمی دفاع از انقلاب را تشکیل داد و جهت دفاع از نهال نوپای انقلاب، سر از پای نمی‌شناخت و شبانه‌روز فعالیت می‌کرد و هم‌زمان به تحصیل علم ادامه داد تا این‌که پس از کسب مدرک دیپلم در سال ۱۳۵۸، جهت دفاع و حفاظت از ارزش‌های انقلاب اسلامی و پاسداری از خون شهدا به عضویت سپاه پاسداران درآمد و لباس سبز پاسداری به تن کرد و در هسته‌ اولیه سپاه پاسداران فریدن (شامل شهرهای فریدن، فریدونشهر و چادگان) به همراه تنی چند از بهترین جوانان این شهرستان مشغول به خدمت شد.

شاه‌مرادی جزو آن‌دسته از افرادی بود که با آغاز بحران در کردستان و با لبیک به ندای پیر جماران برای مقابله به ضدانقلابیون رهسپار آن منطقه شد. هنوز ضدانقلاب‌ در کردستان کاملاً سرکوب نشده بود که در شهریورماه ۱۳۵۹ با تجاوز لشکریان صدام به مرزهای کشورمان، با کوله‌باری از تجربه عازم جبهه‌های جنگ با متجاوزین بعثی در جنوب و سپس غرب شد و طی سال‌های دفاع مقدس فعالانه از کیان اسلامی دفاع کرد و پس از آن در قرارگاه حمزه سیدالشهدا(ع) مشغول خدمت شد. مدت ۱۴۰ ماه حضور در جبهه و مناطق بحرانی غرب و شمال‌غرب نشان از همت والای وی دارد.

طی حضور در قرارگاه حمزه(ع)، سردار حنیف بارها به مأموریت‌های خطیر اعزام و مشارکت وی در صحنه‌های مختلف موجب شد تا رئیس جمهوری عراق ( طالبانی) و مسعود بارزانی از رهبران کردستان عراق و حکیم رییس مجلس اعلای عراق با ارسال پیام‌های تسلیت، سوگوار شهادت سرداران رشید اسلام کاظمی و حنیف باشند.

سردار حنیف چندین‌بار تا مرز شهادت پیش رفت و در سال ۱۳۷۹ به تهران منتقل شد و طی پنج‌سال در قرارگاه نصر، نیروی هوایی سپاه و در نهایت اطلاعات نیروی زمینی سپاه مشغول خدمت شد و در این مدت نیز موفق به اخذ مدرک کارشناسی علوم سیاسی شد.

بدون شک نیمی از فعالیت‌های این سردار شهید، خارج از وظایف اداری او و در جهت رفع محرومیت منطقه‌ فریدن و چادگان و مشکل‌گشایی و تسکین آلام مردم دردمند بود. او در این رابطه یک لحظه آرامش نداشت و بسیاری از مردم، یاد و خاطره‌ او در حل مشکلات خود را از یاد نخواهد برد. فداکاری، مردم‌داری‌، شجاعت و مدیریت وی نقل محافل و مجالس شهر چادگان بوده و خواهد بود و تلاش شبانه‌روزی او در جهت تأسیس فرمانداری چادگان هیچ‌گاه از یاد مردم قدرشناس آن منطقه‌ محروم نخواهد رفت.

عشق آتشین وی به امام حسین (ع) کم‌نظیر بود. همگان سردار حنیف را با پای برهنه و سینه‌زنان در روز عاشورا به خاطر دارند. اعتقاد وی به عزاداری با معرفت و سازنده که معرف شخصیت حقیقی سیدالشهدا(ع) باشد، زبانزد خاص و عام بود.

شخصیت خوساخته، فرهنگی، علمی و مهربانی زایدالوصف همراه با شجاعت، جوانمردی، دین‌داری و مردم‌داری از او فردی بی‌نظیر در کل شهرستان‌های فریدن و چادگان ساخته بود و به همین سبب تمام مردم او را از عمق جان دوست داشتند و سردار حنیف را پشت و پناه خود در تمام مصائب و مشکلات می‌دانستند.

فریدن، اینک حماسه‌ حنیف را نیز به تاریخ خود افزوده است. جلوه‌هایی از ارتباط عاشقانه‌ او با مردم در روز تشییع جنازه باشکوه وی تجلی یافت. علی‌رغم هوای بسیار سرد و بارش برف، هزاران تن از مردم شهر چادگان و شهرها و روستاهای اطراف و ده‌ها تن از یاران و دوستانش که از اقصی نقاط کشور، گرد شمع سوخته‌ وجودش، پروانه‌وار جمع شده بودند، تشییع جنازه بی‌نظیر و باسوز و گدازی برپا کردند.

چهره‌ی داغدار تمام مردم چادگان و تمام کسانی که حتا یک برخورد کوتاه با آن شهید عزیز داشتند، بسیار خاطره‌انگیز است که فقط اندکی از آن توسط ده‌ها دوربین قابل ثبت و ضبط بوده است.

او که یک سرآسوده بر بالین ننهاده بود، اکنون در قطعه‌ سرداران گلستان شهدای اصفهان در کنار هم‌رزمانش آرمیده است. روح بلند او به آسمان‌ها پر کشید تا در کنار پدر مرحومش و برادر شهیدش حجت‌الله و ده‌ها تن از شهدای هم‌رزمش از عرش بر فرش نظاره‌گر باشد.

سردار سرتیپ پاسدار شهید غلامرضا یزدانی

شهید غلامرضا یزدانی، فرمانده توپخانه‌ نیروی زمینی سپاه در سال ۱۳۴۰ در شهرستان نجف‌آباد متولد شد. وی از همان اوان نوجوانی به صف مجاهدان مبارازان انقلاب پیوست و به سهم خود در راستای پیروزی انقلاب از هیچ تلاشی فرودگذار نبود. تلاش‌های بی‌وقفه و خستگی‌ناپذیر این شهید در راه اسلام و دفاع از میهن پس از پیروزی انقلاب نیز با عضویت در سپاه و مقابله با تهدیدات داخلی و خارجی دشمنان ادامه یافت. ۶۰ماه حضور شجاعانه در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل از او چهره‌ای درخشان در تاریخ حماسه و دفاع ترسیم کرد.

یزدانی با مدرک فوق‌لیسانس مدیریت امور دفاعی در مدت خدمت خود در مسئولیت‌های فرماندهی توپخانه‌ قرارگاه حمزه سیدالشهدا(ع)، لشکر حضرت رسول (ص)، قرارگاه نصر، ظفر و سپاه یازدهم، فرماندهی تیپ ۴۰ رسالت و فرماندهی دانشکده‌ علوم و فنون توپخانه‌ نیروی زمینی و در نهایت در فرماندهی توپخانه نیروی زمینی سپاه مشغول خدمت بود و به سبب سوابق باارزش و درخشان فرماندهی و مدیریت خود موفق به دریافت سه مدال فتح از دستان مبارک مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای شده بود.

سردار سرتیپ پاسدار شهید سعید سلیمانی

شهید سعید سلیمانی، معاون عملیات نیروی زمینی سپاه در سال ۱۳۳۸ در شهر تهران و در خانواده‌ای متدین و مذهبی متولد شد.

در روز بیست‌وپنجم خردادماه ۱۳۵۹ به عضویت رسمی سپاه درآمد و با آغاز تجاوز ارتش عراق به جبهه‌های جنگ حق علیه باطل شتافت و همراه با لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) خدمت خود را آغاز کرد.

فرماندهی گروهان، مسئولیت طرح، عملیات و اطلاعات و جانشین فرماندهی از جمله مناصب وی در لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) در طول جنگ بود.

سلیمانی از جمله‌ فرماندهان مخلص، بسیجی، شجاع و با شهامت دوران دفاع مقدس بود که در مدت ۹۰ ماه حضور در میادین نبرد مأموریت‌های محوله را با جدیت، پشتکار، تعهد و دلسوزی انجام می‌داد.

با اتمام جنگ، در ابتدا به سمت معاونت عملیات قرارگاه ثارالله تهران و سپس معاون عملیات نیروی زمینی سپاه منصوب شد.

سردار سرتیپ پاسدار شهید عباس کروندی مجرد

شهید عباس کروندی، فرمانده‌ «پایگاه هوایی قدر» و خلبان یکم پرواز در سال ۱۳۳۷ در شهر قم به دنیا آمد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با شکل‌گیری و تأسیس سپاه به جرگه‌ پاسداران حریم ولایت و انقلاب پیوست. با وقوع جنگ تحمیلی عازم مناطق عملیاتی شد و مدت زیادی را در کنار دیگر همسنگرانش در مقابل متجاوزین جنگید. کروندی پس از طی دوره‌های چتربازی، دافوس و خلبانی،‌ به عنوان استاد خلبان هواپیماهای «فالکون» و «آنتونوف» در نیروی هوایی سپاه انجام وظیفه می‌کرد.

از روحیه‌ بسیجی و اخلاص بالایی برخوردار بود و هرگز از کار، تلاش و فعالیت شبانه‌روزی خسته نمی‌شد. پشتکار، مدیریت و مسئولیت‌پذیری عامل موفقیت وی در مأموریت‌های محوله بود.

از سوابق مسئولیتی شهید عباس کروندی می‌توان به جانشینی مدیریت آموزش‌های خلبانی، مدیر آموزش خلبانی، معاونت آموزش، مدیر مستقل ایمنی پرواز نیروی هوایی سپاه و در نهایت فرماندهی پایگاه قدر اشاره کرد.

سردار سرتیپ پاسدار شهید صفدر رشادی

صفدر رشادی، معاون طرح، برنامه‌، بودجه مالی نیروی زمینی سپاه در سال ۱۳۴۰ در شهرستان ساوه متولد شد.

وی در روز بیست‌وهفتم شهریورماه ۱۳۵۸ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و با شروع جنگ تحمیلی به جبهه‌های جنگ حق علیه باطل شتافت و بیش از چهارسال از عمر خود را در مناطق جنگی سپری کرد.

رشادی با مدرک تحصیلی فوق‌لیسانس مدیریت دفاعی، در طول خدمت خود در بسیاری از مشاغل و مسئولیت‌های صفی و ستادی سپاه، کارآمدی و توانایی مدیریتی بالایی از خود نشان داد.

جانشینی «قرارگاه صاعقه‌» نیروی هوایی، رئیس «تیپ ۷ » موشکی نیروی هوایی، معاون هماهنگ‌کننده قرارگاه موشکی نیروی هوایی و در نهایت معاون طرح و برنامه و بودجه و مالی نیروی زمینی سپاه، سابقه‌ درخشان و روشن مدیریتی این سردار شهید است.

تعهد، پشتکار و جدیت در انجام وظایف محوله، عملکرد بسیار موفق در مسئولیت‌های محوله،ساده‌زیستی در زندگی‌ فردی و خدمتی از جلوه‌های روشن حیات مخلصانه‌ی شهید رشادی است.

سردار سرتیپ دوم پاسدار شهید احمد الهامی‌نژاد

احمد الهامی‌نژاد فرمانده‌ دانشکده پروازی نیروی هوایی سپاه و کمک خلبان در سال ۱۳۴۱ در شهرستان سبزوار به دنیا آمد. وی در سال ۱۳۶۰ وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد و در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل حضوری فعال داشت. پس از پایان جنگ و پس از طی دوره‌های تخصصی،آموزش زبان انگلیسی، مربی‌گری و پرواز خلبانی، به آموزش خلبانان سپاه پرداخت.

الهامی‌نژاد در طول خدمت خود در نیروی هوایی سپاه در مناصبی همچون مدیریت هواپیمایی،معاونت نیروی هوایی،مسئولیت عملیات پایگاه قدر نیروی هوایی،مدیریت خدمات پرواز قرارگاه قائم نیروی هوایی، مدیریت آموزش خلبانی، معاونت آموزش نیروی هوایی و در نهایت جانشینی معاونت آموزش نیروی هوایی سپاه انجام وظیفه کرد.

جدیت،پشتکار،تعهد،دل‌سوزی، ویژگی‌های مثبت اخلاقی و مسئولیت‌پذیری از خصوصیات این شهید بزرگوار بود که موجب شد وی در سال ۱۳۸۴ به عنوان فرمانده‌ نمونه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برگزیده شود.

سردارسرتیپ دوم پاسدار شهید حمید آذین‌پور

حمید آذین‌پور فرزند علی، مشاور و رئیس‌ دفتر فرماندهی نیروی زمینی سپاه در سال ۱۳۴۲ در محمودآباد شاهین‌دژ استان آذربایجان‌غربی متولد شد. آذین‌پور هم‌زمان با اوج‌گیری مبارزات انقلابی مردم به رهبری حضرت امام، همگام با سایر همشهریانش پا به عرصه‌ جهاد و مبارزه نهاد و به سهم خود از هیچ کوششی در این راه دریغ نورزید.

پس از به ثمر نشسن انقلاب اسلامی در ایران، آذین‌پور به خیل نیروهای جهادگر پیوست و در فعالیت‌های مردمی مشارکتی خودجوش داشت و در اواخر سال ۱۳۶۲ به عضویت رسمی سپاه پاسداران درآمد و با جدیت و درایت کم‌نظیر به خدمت در این نهاد مقدس مشغول شد.

وی بخش زیادی از سال‌های دفاع‌مقدس را در جبهه‌های جنگ گذراند و در تیرماه سال ۱۳۶۶، زمانی‌که در منطقه سردشت حضور داشت حادثه‌ وحشتناک بمباران شیمیایی این شهر توسط متجاوزین بعث عراق به وقوع پیوست و بیش از ۸۰۰۰ نفر از مردم این خطه‌ مظلوم مصدوم شدند. آذین‌پور با از خودگذشتگی فراوان به سرعت به کمک مصدومین و انتقال آنان به مناطق امن می‌شتابد و در این حین یکی از مجروحان تقاضای ماسک وی را می‌کند که این بزرگوار با ایثار تمام ماسک را به وی داده و خود بر اثر استنشاق گازهای سمی به مقام والای جانباز شیمیایی (۲۶ درصد) نائل می‌آید.

آذین‌پور دارای مدرک کارشناسی ارشد مدیریت دفاعی با رتبه ممتاز و معدل ۴۶/۱۹ بود و در طول خدمت صادقانه‌اش در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در پست‌های مسئول واحد نیروی انسانی و فرماندهی گردان سیدالشهدا(ع) سپاه سردشت، مسئول مدیریت مردمیاری قرارگاه حمزه(ع)، جانشین معاونت نیروی سپاه دوازدهم، مسئول دفتر و مشاور فرماندهی قرارگاه حمزه (ع)، مدیر تجزیه و تحلیل و ارزشیابی بازرسی ستاد کل نیروهای مسلح و در نهایت مشاور و رئیس دفتر فرماندهی نیروی زمینی سپاه انجام وظیفه کرده است.

تدین و تقوا، ایثار، بزرگ‌ منشی و اخلاص، ادب و معرفت، نظم و انضباط، جدیت، رعایت حق‌الناس و … از فضائل و ویژگی‌های اخلاقی این شهید است که زبان‌زد هم‌رزمان، دوستان و آشنایان است.

آذین‌پور در سال ۱۳۶۷ ازدواج کرد که ثمره آن، دو فرزند است. وی در قسمتی از نامه حکیمانه‌ خود به پسرش می‌نویسد:

“پسرم رازی را با تو در میان می‌گذارم که اگر آن را در درون خود بپرورانی، جواب چراهای خود را پیدا می‌کنی. در یک کلام،علی (ع) و فاطمه (س) رمز همه‌ کارها هستند و توفیق در راه پیوستن به سلسله طیبه امامت و ولایت از الطاف خفیه الهی است. اگر یافتی و راه رفتی با آن‌ها، در دنیا با عزت و آخرت با سعادت‌خواهی بود و گرنه خدا می‌داند. پس علی (ع) را بشناس، فاطمه (س) را بشناس، فرزند آن دو را پیدا کن و در زندگی آن‌ها و ائمه اطهار (ع) دقت کن و بعد از عمر شریف آن‌ها، وجود نازنین حضرت بقیه‌الله‌الاعظم (عج) را جویا باش و از آن طریق ولایت را پیدا کن و خود را بیمه کن و آن‌گاه چه شیرین در شب ظلمانی‌ای که سراسر دنیا را تاریکی فراگرفته با مشعل فروزان ولایت به سوی تکامل راه درست را خواهی پیمود و …”

همچنین در تاریخ ۸۳/۱۱/۴ در قسمتی از نامه خود به دختر کوچکش می‌نویسد: “فرزندم بکوش تا صاحب خرد شوی،اگر بخواهی به سعادت دست پیدا کنی باید همواره خود را برای رویارویی با مشکلات راه آماده کنی و… .

ناز پرورده تنعم نبرد راه به دوست

عاشقی شیوه‌ رندان بلاکش باشد.

شهید حاج قاسم سلیمانی درباره عملیات بیت المقدس و حضور حاج احمد کاظمی در آن می‌گوید: «در عملیات بیت‌المقدس و آزادی خرمشهر لشکر شهید کاظمی در مرحله نخست عملیات و در مرحله آخر آن، توانست نقش فوق‌العاده‌ای ایفا کند، به گونه‌ای که در روز‌های پایانی عملیات «بیت‌المقدس» که نیرو‌های ایرانی، توان کافی برای آزادی خرمشهر نداشتند و تقاضای چند هفته بازسازی را از فرماندهی کردند، در شب نوزدهم یا هجدهم وقتی همه خسته شده بودند، همه وسواس داشتند که عملیات برای دو هفته به تاخیر بیفتد، آنجا حسن باقری صحبت کرد، گفت ما به مردم قول داده‌ایم.گفتیم خرمشهر در محاصره است چطور می‌توانیم برگردیم. همه خسته بودند، چون ما چهل روز بعد از عملیات فتح المبین، عملیات بیت‌المقدس را شروع کرده بودیم.

شهید کاظمی شهید خرازی

وی ادامه داد: «شهید کاظمی توانست با کمک شهیدخرازی آخرین مرحله عملیات آزادسازی خرمشهر را انجام دهد. حاج احمد و حاج حسین نیرو‌های عراقی را در خرمشهر محاصره و شهر را آزاد کردند، این دو فرمانده با لشکر‌های ۸ نجف و ۱۴ امام حسین متشکل از ۵ گردان با استعداد ۳ هزار نفر خرمشهر را محاصره کردند. جالب اینجاست که تکنیک رزمی این دو فرمانده ایرانی و همراهی نیروی هوایی ارتش باعث شد تا با انهدام پلی که در اطراف خرمشهر برای انتقال بعثی‌ها به این شهر ساخته شده بود، نابود شده تا ۲۰ هزار نفر نیروی بعثی در این شهر به اسارت رزمندگان ایرانی درآیند. در واقع شهید کاظمی یکی از موثرترین افراد در آزادسازی خرمشهر بود.»


    
شهید سپهبد «علی صیاد شیرازی» در سال ۱۳۷۲ با حضور در مسجد کوی دانشگاه تهران، طی یک سخنرانی به شرح عملیات افتخارآفرین «بیت‌المقدس» یا آزادسازی خرمشهر، پرداخت. در عملیات «بیت‌المقدس» که بعدها به نام «فتح خرمشهر» معروف شد، ما در جبهه‌ا‌ی…


شهید سپهبد «علی صیاد شیرازی» در سال ۱۳۷۲ با حضور در مسجد کوی دانشگاه تهران، طی یک سخنرانی به شرح عملیات افتخارآفرین «بیت‌المقدس» یا آزادسازی خرمشهر، پرداخت.
در عملیات «بیت‌المقدس» که بعدها به نام «فتح خرمشهر» معروف شد، ما در جبهه‌ا‌ی به طول ۱۷۰ کیلومتری مبارزه کردیم، در این عملیات قرارگاه قدس، فتح و نصر با توجه به تجربه عملیات طریق‌القدس، ثامن‌الائمه و فتح‌المبین، نبرد سنگینی را در منطقه‌ای به وسعت ۶ هزار کیلومتر مربع آغاز کردند.
شهید صیاد شیرازی افزود: در این عملیات که ما اول در طول جاده اهواز و خرمشهر، که خاکریز دشمن در طرف شرق بود، عملیات را آغاز کردیم. مرحله دوم پیشرفت دژ مرزی بود و مرحله سوم، دنبال کردن دشمن از شمال تا کوشک و بالاخره مرحله چهارم در خود شلمچه بود. ما سه بار متوالی حمله کردیم و تلفاتی در این سه بار به ما وارد شد. در این عملیات شهید خرازی، شهید زنده کاظمی، فرمانده تیپ نجف اشرف آن موقع و لشکر ۸۸ اکنون، یک تیپ از هوابرد ارتش که فرماندهی آن تیپ هنوز زنده است و مسؤولیت بالایی را دارد، اینها سه بار متوالی حمله کردند و تلفات سنگینی وارد شد که یک دفعه دیدیم فرماندهی در جلسه‌ای ما را جواب کردند و گفتند، شما چه جوری می‌گویید لشکر و تیپ! در صورتی که اکنون ۲۵ روز است که می‌جنگیم و تلفات سنگینی به ما وارد شده است، مجروح زیاد داده‌ایم و نیروها خسته‌اند. البته حدود پنج هزار کیلومتر را آزاد کرده بودیم و پنج هزار نیروی دشمن را اسیر گرفته بودیم ولی هنوز خرمشهر آزاد نشده بود و در دست دشمن بود و به شکل غده سرطانی نمود داشت، در آن زمان از نظر فرماندهی معنا نداشت که جنگ قطع شود، آن زمان بهترین زمان جنگ برای فتح خرمشهر بود چون اگر حمله را نیمه کاره رها می‌کردیم، دشمن خود را بازسازی می‌کرد و در عملیات بعدی تلفات زیادتری می‌دادیم.
شب عملیات شروع شد، سه تا محور بود، در محور اول با یک تیپ از لشکر ۲۱ شهید حمزه ارتش، آنها در محور اول در همان ساعات اولیه در بین صفوف دشمن شکاف ایجاد کردند. البته بین شلمچه و خرمشهر ما باید در هفت کیلومتر دشمن را قطع می‌کردیم و خودمان را به اروندرود می‌رساندیم که تازه به مردم بگوییم خرمشهر را محاصره کرده‌ایم تا که مردم حضور پررنگ‌تری در جبهه داشته باشند. محور اول توسط شهید احمد به نحو مطلوب پیش می‌رفت ولی دو محور دیگر تا ساعت ۵/۴ صبح باز نشد و شهید احمد نیز داد و بیداد می‌کرد که چرا نمی‌آیید؟ ما داریم از چپ و راست می‌خوریم. خدا کمک کرد، ساعت ۵ صبح بود که دیدیم از پشت بی‌سیم با هیجان اعلام کردند که شهید خرازی گفت ما داریم به طرف جلو می‌رویم و نزدیک رودخانه هستیم و حدود ۵/۶ صبح بود که اعلام کرد ما به رودخانه رسیدیم. آنقدر آنها به سرعت پیشرفته بودند که هلیکوپتر دشمن فکر می‌کرد که هنوز در آن منطقه نیروهای خودشان ساکن هستند. نزدیک‌های صبح این هلیکوپتر در فاصله پایین از خرمشهر حرکت می‌کرد، این هلی کوپتر را با آرپی‌جی زدند، هیچ‌کس تاکنون با آرپی‌جی، پدافند نظامی نکرده است.

از این صحنه تلویزیون فیلم‌برداری کرده و نشان می‌دهد که چگونه در هوا هلیکوپتر دشمن سرنگون می‌شود البته در همان روز نزدیک بود که این بلا سر هلیکوپترهای خودی نیز بیاید. ساعت ۷ صبح بود که شهید خرازی با بی‌سیم با هیجان با ما تماس گرفت و گفت ما توانسته‌ایم حدود هفتصد نفر نیرو جمع‌آوری کنیم و اجازه می‌خواست که از طرف پل خاکریزی به طرف عراقی‌ها بزند. ما آمدیم بگوییم نه ولی به خرازی گفتم اجازه بدهید که مشورت کنم، در ستاد جنگ نیز وقتی پیشنهاد را مطرح کردم هیچ کس نظر مثبت نداشت، همه می‌گفتند اگر این عملیات نگرفت، هفتصد نفر را از دست می‌دهیم. آمدم تماس بگیریم با شهید خرازی و بگویم این کار را نکند، دیدم که او زودتر تماس گرفت و پرسید که سرانجام مذاکره چه شد؟ آمدم بگویم که نمی‌شود که گفت دارد وقت می‌گذرد و ما همان جا یک تصمیمی گرفته‌ایم، من هم گفتم جلو بروید. نیم ساعت بیشتر طول کشید که سر و صدای بی‌سیم بلند شد گفتم حتما گیر افتاده‌اند. بی‌سیم را روشن کردم دیدم شهید خرازی می‌گفت که هر چه جلوی خود را نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که عراقی‌ها دست خود را بالا گرفته‌اند، چه کار باید کنیم؟ من فهمیدم منظور او چه چیزی است. چون نیروهای عراقی زیاد بودند و نیروهای او کم بودند و نمی‌توانستند نیروهای عراقی را کنترل کنند. پیشنهاد کردم یک هلیکوپتر بالا برود و ببیند که عمق آنها تا کجاست؟ یک هلیکوپتر بالا رفت و خلبان با هیجان گفت تا چشم من کار می‌کند تمام عراقی‌ها در خیابان خرمشهر دستان خود را بالا برده‌اند حالا نمی‌شد که به اسیران عراقی بگوییم که شما فعلا در سنگر بروید که ما نیرو جمع‌آوری کنیم و بعدا شما را ببریم و بازداشت کنیم. در نهایت خداوند این را در ذهن ما رساند که همه رزمندگان یک خط شوند و یک قسمت آنها به طرف رودخانه و قسمت دیگر آنها به طرف جاده خرمشهر تقسیم‌بندی شوند و با دست به سربازان عراقی علامت دهیم که توی جاده بروند. چشمشان کور، ما ماشین نداشتیم که با ماشین ببریمشان، باید پیاده می‌رفتند. البته چون در منطقه خودمان حرکت می‌کردند خیالمان‌ راحت بود، در این عملیات برخلاف معمول که دوست داشتیم اسیر زیادی از دشمن بگیریم این دفعه دوست داشتیم بگویند که اسیران عراقی تمام شده است؛ البته نگران بودیم که وضعیت فرق کند و اینها ـ سربازان عراقی ـ رفتنشان تا ده صبح طول کشید، بعد سنگرها را تصرف کردیم و تا ساعت ۵ بعدازظهر طول کشید تا اسرا را که حدود ۱۴ هزار و پانصد نفر بودند، بشماریم . البته دو ماه طول کشید که تمام مهمات آنها را سنگر به سنگر بیرون آوریم. در این عملیات ما توانستیم شش هزار کیلومتر مربع از خاک کشور را آزاد کنیم و حدود نه هزار نفر را نیز اسیر کنیم. بهترین درک عرفانی از عملیات بیت‌المقدس و آزادی خرمشهر در پیام امام خمینی(ره) وجود دارد که در آن پیام ابعاد عرفانی فتح خرمشهر بیان شده و هم‌چنین ما را از آفت‌زدگی غرور پرهیز داده و در نهایت فرموده «خرمشهر را خدا آزاد کرد» البته ما اکنون داریم با سرمایه شهدا زندگی می‌کنیم و تا زنده‌ایم باید این سرمایه بزرگ را حفظ کنیم. البته فکر نکنیم این سرمایه باقیمانده از شهدا فقط به درد جبهه و جنگ می‌خورد، ما عاشق جنگیدن نیستیم ولی خود را مکلف به جنگیدن با دشمنان خود می‌کنیم و هر وقت که زمان اقتضا کند، عاشقانه می‌جنگیم. یک عده فکر می‌کنند که ما جنگ‌طلب هستیم و جنگ را دوست داریم، رزمندگان اسلام این جور نشان دادند که جنگ را دوست ندارند ولی در مقابل دشمنان اسلام عاشقانه می‌جنگند.
خدای متعال در قرارگاه کربلا جرقه نوری نشانده که طرحی را در ذهن یک طراح قرار داد و آن طرح تنها راهی بود که می‌توانستیم خرمشهر را محاصره کنیم و بعد آن را بگیریم. ما با سردار رضایی جلسه‌ای قرار دادیم و برای اینکه هماهنگ با یکدیگر عمل کنیم این طرح را مورد بررسی قرار دادیم، این جلسه حدود پنج دقیقه بیشتر وقت نگرفت و هر دوی ما با امیدواری و قوت قلب گفتیم این طرح بهترین طرح برای فتح خرمشهر است که باید اجرا شود.

تهران ، خبرگزاری جمهوری اسلامی ۸۸/۰۲/۳۰

دقیق یادم نیست چند روز از شروع عملیات بیت المقدس گذشته بود، ولی خاطرم هست خبر شهادتش به نجف‌آباد رسید. چند ساعت بعد، فهمیدم شهید نشده، شدید مجروح شده بود.

حاجی را بی‌هوش و خونین رسانده بودند بیمارستان. آنهایی که همراهش بودند، دیده بودند که او را با سر پانسمان شده، از اتاق عمل آوردنش بیرون. می‌گفتند: خیلی نگذشته بود که دیدیم حاجی به هوش اومد! مات و مبهوت شدیم. همین که روی تخت نشست، سرنگ سرم رو از دستش درآورد. با اصرار و با امضای خودش، سر حال و سرزنده از بیمارستان مرخص شد.

نیروها را جمع کرده بود. به‌شان گفته بود: من تا حالا شکی نداشتم که توی این جنگ‌، ما بر حق هستیم، ولی امروز روی تخت بیمارستان، این موضوع رو با تمام وجودم درک کردم.

همیشه دوست داشتم بدانم آن روز، روی تخت بیمارستان چه دیده است. با این که برادر بزرگ‌ترش بودم، ولی هیچ وقت چیزی به‌ام نگفت. بعد از شهادتش، از بعضی از دوستان دوران جنگ شنیدم که؛ احمد آن روز، در عالم مکاشفه مشرف شده بود محضر حضرت صدیقه (سلام ا… علیها). در واقع حضرت بودند که او را شفا داده بودند، بعد هم به‌اش فرموده بودند: برگرد جبهه و کارت را ادامه بده.

به نقل از برادر شهید

منبع: موسسه شهید کاظمی

عملیات بیت المقدس ۱۰ اردیبهشت ماه سال ۶۱ با رمز یا علی بن ابیطالب آغاز شد. آزاد سازی خرمشهر یکی از اهداف این عملیات گسترده بود. رزمندگان و ساکنان قدیمی خرمشهر خاطرات زیادی را از روز های آزادسازی و حماسه ایثارگران دفاع مقدس دارند. عباس حربی از رزمندگان دوران دفاع مقدس و از ساکنان قدیمی شهر در آستانه سالروز عملیات بیت المقدس در گفتگو با خبرگزاری دفاع مقدس مطالب زیر را عنوان نمود.

وی با معرفی مناطق آزاد شده عملیات بیت المقدس گفت: علاوه بر خرمشهر، پادگان حمید، جاده خرمشهراهواز، روستاهای غرب کارون، دشت هویزه ازجمله مناطق آزاد شده به دست رزمندگان اسلام بودند.وی با معرفی برخی از فرماندهان عملیات بیت المقدس اظهار داشت: شهید خرازی و احمد کاظمی از جمله فرماندهان این عملیات بودند که رشادت های زیادی را خلق کردند و با عملیات های استشهادی نیروهایشان خرمشهر را آزاد کردند و شهید کاظمی اولین فرمانده ای بود که با یگان های خود از محور شلمچه به خرمشهر وارد شد. حربی اظهار داشت: شهید جهان آرا از جمله فرماندهان دفاع مقدس بودند که بعد از آزادسازی شرق کارون در ۷ مهر سال ۶۰ به همراه چند فرمانده دیگر شهیدان نامجو و فلاحی در مسیر خوزستان به تهران دچار سانحه هوایی شدند و به شهادت رسیدند. رزمنده دوران دفاع مقدس با اشاره به آزاد سازی خرمشهر گفت: در روز آزاد سازی خرمشهر واقعا جای شهید جهان آرا خالی بود برای همین در مسجد جامع خرمشهرشعر معروف ممدی نبودی توسط مداح کویتی پور قرائت شد. وی در پایان گفت: امیدوارم جوانان امروز جامعه ما راه شهدا را ادامه دهند و با همت والای خود ایران اسلامی را آباد کنند.

می‌خواستم فاتح خرمشهر بنامم، دیدم کم است، می‌خواستم بنیانگذار صنعت موشکی بنامم، حق مطلب ادا نمی‌شد، گفتم بگویم ژنرالی که سه مدال از فرمانده اش ”فرمانده کل قوا“ گرفته است، بازهم تمام احمد نبود، نوشتم کسی که کردستان را از نیرو‌های ضدانقلاب پاکسازی کرد و امنیت را به ارمغان آورده، برایش کوچک بود، بهتر دیدم او را به زبان همسنگر شهیدش سردار سلیمانی احمد بنامم:
” احمد ما و من، احمد همه ایران و همه اسلام و تشیع“
سردار احمد کاظمی در یک کلام سال ۱۳۳۷ در نجف آباد اصفهان دیده به جهان گشود و پس از حدود نیم قرن زندگی پرثمر در ۱۹ دیماه سال ۱۳۸۴ و همزمان با روز عرفه در اثر سانحه هوایی به شهادت رسید. نیم قرنی که به اندازه تلاش چند نفر در چند قرن به مردم ایران بلکه مردم مظلوم و ستمدیده جهان خدمت کرد.
دوران جوانی ایشان هم‌زمان با اوج مبارزات ملت ایران علیه رژیم پهلوی بود.. مدتی ساواک او را به زندان انداخت. پس از پیروزی انقلاب، برای فراگیری آموزش‌های چریکی و مقابله با اشغالگران قدس به لبنان رفت و پس از بازگشت در سال ۱۳۵۸ به عضویت سپاه پاسداران در آمد. سال ۱۳۵۹ در بیست و سومین بهار زندگی خود، حدود هفت ماه با جدیت در عملیات‌های پاکسازی کرمانشاه و کردستان از دشمنان داخلی شرکت کرد و در یکی از این عملیات‌ها در دیواندره از ناحیه پا مجروح شد.
شهید احمد کاظمی نقش سرنوشت سازی در دوران دفاع مقدس داشت. او فاتح خرمشهر بود، یکی از بهترین طراحان عملیات و ناجی عملیات‌های جنگ بود. نقش سازنده اش در فرماندهی کربلای ۴، کربلای ۵، فتح المبین، بیت المقدس، بدر، والفجر ۴، رمضان و شکست حصر آبادان فراموش نشدنی است. او یکی از فرماندهان محبوب رزمندگان در جنگ بود که حاج قاسم او را ناجی عملیات‌های دفاع مقدس معرفی می‌کند، زیرا حضور غافلگیرانه او در بزنگاه‌های عملیات گاهی سرنوشت آن مقطع را تغییر می‌داد.
دو سال فرماندهی جبهه فیاضیه آبادان،
شش سال فرماندهی لشکر ۸ نجف،
یکسال فرماندهی لشکر ۱۴ امام حسین (ع)،
هفت سال فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهدا (ع) و قرارگاه رمضان
و پنج سال فرماندهی نیروی هوایی سپاه را به عهده داشت
از فرماندهان شجاع، پر انرژی، مدیر و خلاق بود و به همین علت حکم مسوولیت‌های زیادی را از دست مبارک مقام معظم رهبری دریافت کرد. ‬مقام معظم رهبری ۳ مدال فتح بر سینه او نصب کردند.
رهبر انقلاب اسلامی در مورد لشکر ۸ نجف و نقش شهید احمد کاظمی در تشکیل این لشکر می‌فرماید:

این لشکر هشت نجف که آقایان اسم آوردند، یکی از لشکر‌های قَدَر در میدان‌های دفاع هشت ساله بود و خود مرحوم شهید کاظمی (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) واقعا یکی از آن فرماندهان برجسته بود.
بنده در همان دوران جنگ رفتم خوزستان به مرکز لشکر نجف، [از]آن‌جا بازدید کردم؛ چیز‌هایی در آن‌جا دیدم که در کمتر لشکری آدم می‌توانست آن‌ها را مشاهده کند: آمادگی‌ها از یک‌سو، روحیه
خیلی بالا از یک‌سو و نظم و ترتیب؛ نظم و ترتیبی که من در آن لشکر دیدم، در کمتر جایی انسان آن را مشاهده می‌کرد.

وی در شکل‌گیری نیروی زمینی سپاه به عنوان معاون عملیاتی نیروی زمینی سپاه خدمات شایانی داشت. سردار کاظمی همچنین در سال ‪ ۱۳۷۲‬ با حضور در منطقه شمال غرب کشور به عنوان فرمانده منطقه شمال غرب حکم فرماندهی را از دست مقام معظم رهبری دریافت کرد. مقام معظم رهبری در همان دوران مسوولیت سردار کاظمی در استان اذربایجان غربی و کردستان حضور پیدا کردند و از برقراری امنیت منطقه از سوی سردار کاظمی تقدیر به عمل آورد. در سال ‪ ۱۳۷۹‬حکم فرماندهی نیروی هوایی سپاه را از رهبر معظم انقلاب دریافت کرد و نیروی هوایی را از نظر سازمان، ساختار و سازماندهی و سازمان موشکی ارتقا داده تا جایی که دشمنان جمهوری اسلامی ایران از توانمندی موشکی کشور حیرت زده بودند. ‬‬‬‬
وی پس از ‪ ۵‬سال خدمت ارزنده در نیروی هوایی سپاه، در سال ‪ ۱۳۸۴‬حکم فرماندهی نیروی زمینی سپاه را از مقام معظم کل قوا دریافت کرد. سردار شهید کاظمی محور عمده فعالیت‌های نیروی زمینی را تقویت و ارتقای یگان‌های صفی نیروی زمینی سپاه اعلام کرد و در این زمینه، خدمات ارزنده‌ای را ارایه داد.
از رهبر انقلاب اسلامی درخواست دعای شهادت کرده بود و احمد ما بی قرار ملحق شدن به همسنگرانش شهیدش باکری، خرازی و همت بود، دیری نپایید که دعای رهبر انقلاب مستجاب شد و احمد ما در ۱۹ دی آسمانی شد.

شهید کاظمی می‌گوید:‌
اول خودتان را آماده کنید. خودتان را آماده بکنید یعنی چی؟ یعنی یک شهید همت باشید. یعنی یک شهید خرازی باشید. دلتان را گرفتار این پیچ و خم دنیا نکنید. این پیچ و خم دنیا انسان را به باتلاق
می‌برد و گرفتار می‌کند. از آن هم نمی‌شود نجات پیدا کرد. دلتان را شاد کنید به رحمت الهی. دلتان را باز کنید و امیدوار کنید به رحمت خدا…
اوایل دهه هشتاد در سفر به روسیه با شهید طهرانی مقدم مورد بی توجهی روس‌ها قرار می‌گیرند و شهید کاظمی به شهید مقدم می‌گوید ما باید (موشکی) را بسازیم، در نیروی هوایی سپاه
هم باید بسازیم و ساختند و اردیبهشت ۸۴ هم تست کردند. شهید حسن طهرانی مقدم پدر موشکی می‌گوید شهید احمد کاظمی بنیانگذار موشکی سپاه بود، ولی با شهادت وی کار به پایان نرسید و بعد از شهادتش انتظار شهید کاظمی به سر آمد و ما هیچ مرزی برای بُرد موشک نداریم…

شهید طهرانی مقدم درباره اش می‌گوید:
شهید احمد هم استراتژیکی بود هم تاکتیکی، امکان ندارد شما کسی را پیدا کنید تا جامع هر دو باشد، هم تئوریسین بودو نظریه پرداز و هم کاربردی چیزی که در مدیرانمان سراغ نداریم.

سردار شکارچی سخنگوی ارشد نیرو‌های مسلح می‌گوید:
شهید کاظمی فردی شاخص و مؤثر در دروان دفاع مقدس بود. فتح خرمشهر با صدای گرم او از بیسیم‌ها شنیده شد. زمانی که فرماندهان ارشد بعث عراق صدای او را می‌شنیدند، از مقابله با
رزمنده‌ها ناامید می‌شدند و وحشت تمام وجود آن‌ها را فرامی‌گرفت. احمد کاظمی فتح‌آفرین و فجرآفرین بود. او دوران مبارزات خود را پیش از انقلاب آغاز کرده بود؛ و نامه سردار سلیمانی برای احمد کاظمی

بسمه تعالی
دوستی در حماء از من خواست که در مورد لشکر نجف که امروز در نبرد سوریه مشغول فداکاری است چیزی بنویسم. خواستم خواسته این برادر مجاهد را با کلامی ناقص و غیرکافی در حق این لشکر فداکار اداء کرده باشم.
وقتی نام لشکر نجف را می‌شنوم قامتی بسیار زیبا و رعنای عرشی که بوی بهشت از آن همیشه استشمام می‌شد، که قامت مردانه اش همچون کوهی پناهگاه سختی‌ها و دشواری‌ها بود، مردی که نجف آباد با همه بزرگانش مفتخر به نام و یاد اوست.
احمد عزیز، احمدی که وقتی در جلسه‌ای بود اطمینان در آن حاکم و غیابش نقصی بزرگ در قرار داشت. مردی که مشارکتش در نبردی موجب استحکام عمل و تضمین پیروزی بود، مجاهد بزرگی که فاتح خرمشهر بود. مردی که رقابیه را درنوردید. مردی که بار‌ها با حکمت و شجاعتش دشمن را به تحقیر انداخت.
ردپای او در بیست هزار کیلومتر مناطق اشغالی توسط دشمن بعثی مشهور است. نور بجامانده، تابش مستمری که امروز میلیون‌ها نفر راهی آن می‌شوند و این دلیل آنرا قافله راهیان نور نامیده اند.
احمدی که شادی و خنده اش، غم و غصه اش، اندوه و فرحش زیبا و دوست داشتنی بود. مجاهدی که ایران در نقص عدم وجود و حضورش در غم است.
احمد ما و من، احمد همه ایران و همه اسلام و تشیع. آری نجف را چنین موسسی بود که پیوسته در هر بیانی خدارا، خدارا، خدارا متذکر می‌شد. برادران در نجف، نجفی باشید. آنچنان که موسس و پایه گذار این بنای ارزشمند بود و در درون آن هزاران هزار جوان متدین و مجاهد را پرورش داد. لشکری که دشمن را به وحشت می‌انداخت و لرزه بر اندامش حاکم می‌کرد. لشکری که همه بن بست‌های جنگ با وجود فرمانده لایقش پیوسته برطرف می‌شد. لشکری که دیگر سازمان‌های رزم آرزوی همراهی او را داشتند.
نجفی که حوزه علمیه متحرکی بود و هزاران مدافع دین را در خود جای داده بود.
یاد آن نجف و یاد فرمانده بزرگوار شهیدش بخیر و امیدوارم این یادگار برادر شهیدم حاج احمد، احمد آشنای همه مجاهدان، پیوسته روح احمدی بر آن حاکم باشد.

سوریه، شهر حماء
مورخه ۱۳۹۶/۱/۶
شاگرد و هم رزم احمد-قاسم

عملیات بیت‌ المقدس یکی از بزرگ‌ترین و استراتژیک‌ترین عملیات‌های هشت سال دفاع مقدس است که طی چهار مرحله مختلف نهایتاٌ منجر به آزادسازی خرمشهر شد. این عملیات از دهم اردیبهشت ماه سال ۶۱ آغاز شد و یک ماه به طول انجامید. شهید احمد کاظمی یکی از فرماندهان یگان‌هایی بود که آزادسازی خرمشهر را رقم زدند. سلحشوری این فرماندهان نهایتاٌ باعث فتح خرمشهر شد.

روایت ترفندهای خاص نظامی شهید کاظمی به عنوان فرمانده در مرحله دوم و سوم عملیات بیت المقدس که راه رسیدن به خرمشهر را آسان‌تر کرد و دشمن را فراری داد، خواندنی است. محمدرضا بایرامی این روایت را در سخنانی با یکی از همرزمان شهید که فرماندهی گردانی تحت امر شهید کاظمی را بر عهده داشت در «پرواز؛ همیشه» روایت کرده است. این روایت حماسی در ادامه می آید:

من نمی‌دانم حاج احمد کاظمی چقدر روی نقشه‌هایش فکر می‌کرد و آیا آنها را از قبل طراحی می‌کرد یا نه اما نکته جالب این بود که نقشه‌‌هایش همیشه نتیجه خوبی به بار می‌آورد. همه می‌دانند که موقع عملیات یک اصل مهم اختفاست اما حاج احمد گاهی این اصل را هم زیر پا می‌گذاشت و تعمد داشت که نیروهایش را به رخ دشمنان بکشد.

در عملیات بیت المقدس من فرمانده گردان بودم. مرحله دوم عملیات بود. شب روی جاده اهواز-خرمشهر در حال حرکت بودیم که فرمانی از سوی حاج احمد رسید: «به نیروهای زرهی بگویید چراغ‌های همه تانک‌هایشان را روشن کنند.» فکر کردم اشتباه شنیده‌ام. ما سعی می‌کردیم از تاریکی شب استفاده کنیم و دیده نشویم و حاجی دستور می‌داد که چراغ‌ها را روشن کنیم برای اطمینان پرسیدم: «متوجه نشدم حاجی، چه کار کنیم؟» تکرار کرد: «چراغ‌های همه تانک‌ها را روشن کنید. پروژکتور و هر چیزی را که دارند.» گفتم: «برای چه؟ این جوری موضع ما لو می‌رود.» گفت: «شما به دستور عمل کنید و نگرانی نداشته باشید.»

دفاع مقدس , شهدای دفاع مقدس ,

یادم آمد که در عملیات تنگه رقابیه نیروهایی که قرار بود روی تنگه عملیات کنند آن را پیدا نمی‌کردند. چند بار از مقابل تنگه گذشته بودند بی آنکه بدانند کجا هستند و آخر سر روز از راه رسیده و هوا روشن شده بود و تازه آن وقت بود که متوجه شده بودند تنگه مقابل‌شان است. اما حاجی دستور داده بود حمله را شروع کنند. و شاید این اولین حمله ما بود که در روز شروع می‌شد و هیچ‌کس تصور نمی‌کرد که آن‌طور نتیجه مطلوب بدهد. حاجی قاعده بازی را به هم زده بود و حالا هم می‌خواست همین کار را بکند.

به تانک‌ها دستور دادم که چراغ‌هایشان را روشن کنند و با تمام سرعت رو به جلو بروند این کار تأثیر شگفت‌انگیزی ایجاد کرد. از یک طرف دشمن به وحشت افتاد و از طرف دیگر نیروهای پیاده چنان نیرویی گرفتند که نمی‌شد جلوی ایشان را گرفت و این طوری بود که رسیدیم پشت اولین دژ. دژ بعدی یک و نیم تا دو کیلومتر با ما فاصله داشت و دشمن پشت آن پناه گرفته بود. چیزی از شب نمانده بود و به زودی هوا روشن می‌شد. به‌ طور طبیعی باید پشت دژ پناه می‌گرفتیم و روز را در آنجا استراحت می‌کردیم تا شب بعد عملیات را ادامه بدهیم اما حاجی می‌دانست که هجوم تانک‌های چراغ روشن و رسیدن به دژ اول، روحیه دشمن را خراب کرده است و نباید به او فرصت ترمیم داد. بنابراین به شهید صالحی که فرمانده یکی دیگر از گردان‌ها بود، دستور داد پیشروی کرده و دژ دوم را تسخیر کند.

حاجی گفت: «قبل از اینکه بتوانند دست و پایشان را جمع کنند، باید دژ را تسخیر کنیم والا چنان آتشی روی ما می‌ریزند که نمی‌توانیم مقاومت کنیم. الان سازمانشان از هم پاشیده است. نباید فرصت سازماندهی بهشان داد.» نیروهای شهید صالحی به شدت خسته بودند اما اعتراضی نکردند و تکبیرگویان راه افتادند. حاج احمد درخواست کمک کرد اما قبل از رسیدن کمک، دژ می‌بایست تسخیر می‌شد. ما هم پیش‌روی را شروع کردیم.

در این بین آرپی جی زنی را دیدم که خیلی جلب توجه می‌کرد. او مرتب جای خود را عوض می‌کرد. هر تانکی که می‌زد، باعث می‌شد که روحیه افراد به سرعت بالا برود. در اطرافش عده‌ای را می‌شد دید که رفت و آمد می‌کنند. جلوتر که رفتم دیدم خود حاجی است. داد زدم: «شما چرا؟» گفت‌: «اگر از اینجا عقب‌نشینی کنیم، همه چیز از دست می‌رود. تا رسیدن نیروهای دیگر باید دشمن را کلافه کنیم که متوجه نشود ما چقدر خسته و کم تعداد هستیم.» بچه‌های زیادی شهید و مجروح شده بودند و ما واقعاً در تنگنا بودیم. سرانجام نیروهای دیگر هم از راه رسیدند و ما توانستیم موضع خود را تثبیت کنیم.

بعد مرحله سوم عملیات بیت المقدس شروع شد. در پنج کیلومتری خرمشهر بودیم. اینجا هم حاج احمد ترفند زیبایی را به کار گرفت. ترفندی که باعث شد نتیجه بسیار خوبی بگیریم. یادم هست که دقیقاٌ ساعت ۹ شب بود که ناگهان حاج احمد دستور داد هر پنج گردان هرچه منور دارند شلیک کنند روی خرمشهر. نمی‌دانستیم منظور حاجی از این کار چیست. قبضه‌ها را آماده کردیم و هر چه منور داشتیم شلیک کردیم به طرف شهر. شهر کاملاً روشن شد. آتش بازی عجیبی بود. از دور نیروهای دشمن را می‌دیدیم که چطور وحشت می‌کردند و این طرف و آن طرف می‌رفتند. لابد فکر می‌کردند عملیاتی که این همه منور در آن شلیک می‌شود، خیلی بزرگ خواهد بود. معلوم بود که به وحشت افتاده‌اند.

بار دیگر ترفند حاج احمد کاملاً نتیجه داد و حداقل ۵۰ درصد از نیروهای آنها روحیه‌شان تخریب شد. طوری که قبل از حمله نهایی دسته دسته شروع کردند به تسلیم شدن و حمله اصلی که آغاز شد، ما با مقاومت کمتری روبرو شدیم. خود حاجی اولین نفری بود که سوار بر یک نفربر وارد شهر شد و بعد نیروهایش خرمشهر را تصرف کردند. حاجی دوری در خیابان‌های اصلی شهر زد. توی فکر بود و نمی‌دانستیم که به چه فکر می‌کند؟ آسمان را نگاه می‌کرد و سمت غرب را. بعد رفت سمت مسجد جامع؛ جایی که صدای تکبیر همه‌جا را برداشته بود. کمی ایستاد و به گلدسته‌ها نگاه کرد. اشک در چشمانش حلقه زده بود.

به نفربر گفت دور بزند و مرا صدا کرد و گفت: «سریع نیروهایت را از شهر ببر بیرون.» تعجب کرده بودم با این همه زحمت شهر را تسخیر کرده بودیم و حالا او دستور می‌داد که تخلیه‌اش کنیم. گفتم: «برای چه حاجی؟» در حالی که راه می افتاد گفت: «وقت چون و چرا نیست. الان به سایر گردان‌ها هم می‌گویم که شهر را تخلیه کنند.» گیج شده بودم اما می‌دانستم کارش بی‌حکمت نیست. شروع کردیم به خالی کردن شهر. خود حاجی آخرین نفری بود که بیرون رفت و در همین موقع بمباران بسیار سنگین دشمن شروع شد. جنگنده‌ها می‌آمدند و هر بمبی که داشتند می‌ریختند روی شهر. غافل از آنکه آن موقع ما بیرون شهر بودیم. اگر توی شهر بودیم تلفاتمان بسیار سنگین می‌شد. به خصوص که از پدافند هوایی مناسبی هم برخوردار نبودیم. حاجی دست عراقی‌ها را خوانده بود. آنقدر صبر کردیم تا بمباران تمام شود، بعد دوباره برگشتیم به شهر و باز حاجی اولین نفر بود.