به بهانه اول شهریور سالروز ولادت علمدار جبهه ها سردار شهید حاج حسین خرازی تعداد 3 پوستر اینفوگرافی شهید خرازی که قابلیت چاپ در کیفیت نسبتا مطلوب را دارد جهت استفاده کاربران عزیز بر روی سایت قرار گرفت.

Info shahidKharrazi 01 Info shahidKharrazi 02 Info shahidKharrazi 03

در روزهایی قرار داریم که 28 سال از عملیات کربلای 5 می گذرد ، عملیاتی که با پیروزی همراه بود و  پس از پایان این عملیات بود که تلاش‌های بین‌المللی برای پایان دادن به جنگ افزایش یافت.

سنگینی شرایط دشوار پس از عملیات كربلای 4 ضرورت انجام عملیات دیگری را ایجاب می‌كرد. عملیاتی كه پیروزی آن تضمین شده باشد و ضمناً از جنبه نظامی و سیاسی بسیار ارزشمند باشد تا آثار نامطلوب كربلای4 را جبران نماید.

ارزشمندترین منطقه موجود، شلمچه بود كه دشمن در آن مستحكمترین مواضع و موانع را داشت؛ بطوری كه عبور از آنها غیرممكن می‌نمود و با توجه به اصول نظامی شناخته شده و محاسبات كمی، ضریب موفقیت بسیار ناچیز بود و بالطبع تضمین پیروزی از سوی فرماندهان عملیات را غیرممكن می‌ساخت؛ لیكن ضرورت غیرقابل انكار ادامه جنگ در آن موقعیت و لزوم تسریع در تصمیم‌گیری پس از عملیات كربلای4 سبب گردید كه صرفاً برای انجام تكلیف و با امید به نصرت الهی، تمامی نیروهای خودی اعم از رزمنده و فرمانده برای عملیات بزرگ كربلای5 آماده شوند.

در این عملیات که مجموعا 200 گردان از سازمان رزم خودی در آن مامور به انجام عملیات بودند در قالب چهار قرارگاه خاتم‌الانبیاء(ص) ، کربلا ، نجف و قدس سازماندهی شده بودند .

قرارگاه کربلا به احمد غلامپور واگذار شد .

آنچه در چند روز اخیر  شاهد آن بودیم و هستیم و کمی قابل تأمل این است که ادبیات بکار رفته در صحبت های سردار احمد غلامپور که در فصلنامه نگین ایران منتشر و  خبرگزاری دفاع مقدس (دفاع پرس) آن را منتشر کرده است چندان درخور شأن این فرمانده دفاع مقدس نیست . مقایسه شهیدان احمد کاظمی و حسین خرازی که علی الظاهر دستشان از این دنیا کوتاه است با افرادی همچون مرتضی قربانی و امین شریعتی کار بجایی نیست .

\"defapress\"

در این خاطره که با تیتری درشت آمده است :

اما و اگرهای احمد کاظمی

شما نگاه کنید در سازمان قرارگاه کربلا که قرارگاه اصلی عمل کننده در عملیات است خبری از لشکرهایی مانند 14 امام حسین(ع)، 8 نجف و 27 حضرت رسول نیست. این یگان‌ها را می‌دهد به قرارگاه قدس که بروند در هور فعال بشوند. در حالی که اصلا قرار نبود در هور عملیاتی انجام شود. در مقابل لشکرهایی که به من می‌دهد، لشکرهایی هستند که فرماندهانشان دارای دو ویژگی فردی قوی و خوب هستند: یکی بعد ولایتی بودنشان است، یعنی وقتی فرماندهی به آن‌ها دستور می‌دهد ولو در شرایط سخت، نه نمی‌گویند. مثلا فرض کن آقای رضایی می‌آمد می‌گفت احمد کاظمی بیا اینجا عمل بکن، کلی اما و اگر می‌آورد، اما مثلا آقای رودکی یا مرتضی قربانی یا امین شریعتی این روحیه را نداشتند. این‌ها فرماندهانی بودند که در سلسله مراتب فرماندهی اگر آقامحسن به آن‌ها حساس‌ترین و خطرناک‌ترین ماموریت را می‌داد، بدون اما و اگر انجام می‌دادند و اصلا نه نمی‌گفتند.

صحبتی کوتاه با برادر غلامپور :

آقای غلامپور اما و اگر های احمد کاظمی برای انجام ندادن دستور و یا شانه خالی کردن از زیر بار ماموریت ها نبود ، شما بهتر می دانید که سپاه چه در شرایط جنگ و چه در شرایط صلح مدیر و فرمانده می خواهد نه یک \” بله قربان \” گوی صرف .

فرماندهی که بتواند در سخت ترین شرایط و در بحرانی ترین شرایط خودش تصمیم بگیرد فرمانده است …

آقا محسن قطعا یادش می آید آن وقت هایی که احمد کاظمی جوانی 22 ساله خوش هیکل و ورزیده ای بود ، قرار شد خطی در کنار کارون و بهمن شیر  را برای پدافند به ایشان تحویل دهند و احمد کاظمی قول داد:

 \” بی خودی جان کسی را به خطر نیندازند \”

احمد کاظمی اما و اگر نیاورد اما بعد از چند روز که دید آنجا به درد او و نیروهایش نمی خورد به آقا محسن درخواست داد تا جایی که محل درگیری باشد و تاثیرگذار باشند به آنها بدهند و ایستگاه 7 و کوی ذوالفقاری آماده حضور احمد شد .

آن روزها آقا محسن روی یک تکه کاغذ نوشت :

بیست و یکی دوساله . اعزامی از نجف آباد . انگیزه بسیار بالا . شجاعت و رک گویی زیاد . اتکا به نفس فوق العاده . تواضع بی نظیر .  یک رگه سرپیچی و خودرأیی دارد . با این حال ، روی آینده اش می توان حساب باز کرد …

 احمد کاظمی را عراقی ها می شناسند که در عبور از رقابیه و تنگه زلیجان با همان لهجه اصفهانی اش لرزه بر اندام سرهنگ \”نزار\” افسر عالی رتبه عراقی که بعد ها اسیر شده بود انداخته بود.

احمد کاظمی تیپ نجف اشرف را با یک مهر و شماره تیپ که آن هم عدد هشت بود راه انداخت …

احمد کاظمی آن روز که در اعزام نیروهایش برای عملیات قادر اما و اگر آورد کسی به حرفهایش گوش نداد و وقتی گزارش عملیات را برای هاشمی آورد تا آن لحظه 400 نفر شهید و مجروح و اسیر و مفقودالاثر داشت …

اما و اگر هایی که احمد کاظمی آورد بخاطر خودش نبود چون هنوز برق چشمان میرعباسی در کربلای 4 را فراموش نکرده بود و حتی آخرین ساعات قبل از پرواز 19 دی 84 سراغ خانواده میرعباسی را می گیرد …

اما و اگر هایی که احمد کاظمی آورد بخاطر خودش نبود چون هنوز محاسن حنا بسته شده علی محمد اربابی نیروی تازه دامادش که عروسش را بعد از یک هفته رها کرده بود و خودش را در عملیات کربلای 4 به خط رسانده بود فراموش نکرده …

اما و اگر هایی که احمد کاظمی آورد بخاطر خودش نبود چون هم میرعباسی و اربابی در کمتر از نیم ساعت به شهادت رسیدند …

آقای غلامپور اما و اگرهای احمد کاظمی از سر تکلیف بود و می دانست که پدر و مادر این جوان ها بعد از خدا و حضرت امام فرزندانشان را به او سپرده اند و نمی تواند بی خودی جانشان را به خطر بیندازد

احمد کاظمی اولین فردی بود که پشت دروازه های خونین شهر رسید و اولین فردی بود که در همان ساعات اولیه در یک مکالمه بیسم به برادر رشید گفت : خرمشهر را خدا آزاد کرد … و هیچ گاه بعد از جنگ دنبال نامی از فاتح خرمشهر برای خودش نبود .

احمد کاظمی کسی بود که سالها قبل از آنکه شما او را بشناسید در آزمون ولایت مداری و ولایت پذیری سربلند شده بود ، آن روزی که به منتظری می‌گفتند درود بر منتظری امید امت و امام، نخستین کسی که این شعار را داد بچه‌های لشگر نجف بودند، و احمد کاظمی هم فرمانده تیپ نجف بود ولی وقتی دیدند منتظری با امام زاویه پیدا کرد نخستین کسی که این شعار را تعطیل کرد نیز بچه‌های تیپ نجف بودند.

احمد کاظمی در مقارن با همین ایامی که شما او را اطاعت پذیر نمی دانید در 5 دی ماه 82  بدون اینکه منتظر دستور از مقامات مافوقش باشد نیروی هوایی سپاه را برای کمک رسانی به آسیب دیدگان زلزله بم بسیج می کند و در همان ساعات اولیه خودش فرودگاه بم را آماده کرد و هر ۱۳ دقیقه یک هواپیما ویک هلیکوپتر چه در شب و چه در روز  به پرواز درآورد ، ۳۰ هزار مجروح را با هواپیما و هلیکوپتر تخلیه کرد و یکصد ساعت بیداری را تحمل می کند برای رضای خدا …

آقای غلامپور …

احمد کاظمی نیازی به توضیح دادن ندارد خودش یک دریاست و هرکس به اندازه معرفتش می تواند او را بشناسد و \”بعد ولائی اش \” برای نائب امام زمانش ثابت نمود تا جایی که از ایشان می خواهد برای روسفیدی و شهادتش دعا کنند .

اینک این شما و این احمد کاظمی

بیلبورد بزرگ تبلیغاتی که تصویر آنرا می بینید هم اکنون و در آستانه سومین سالگرد شهادت حاج حسن تهرانی مقدم در ابتدای بزرگراه همت غرب نرسیده به ورودی پاسداران شمال بصورت دو وجهی و در مجموع با ١٣٠ متر مربع از بزرگترین بیلبوردهای تهران است. سازه این بیلیورد بزرگ تبلیغاتی در حیات ساختمانی است که متعلق به موسسه حفظ و نشر آثار شهید احمد کاظمی است. موسسه مذکور با مدیریت پسر ارشد این شهید بزرگوار اداره می شود و قضیه این بیلبورد را چند وقت پیش محمد کاظمی برای  علی تهرانی مقدم نقل کرده است.

\"image\"\"image\"

پسر شهید کاظمی گفت پس از شهادت پدرم مرحوم شهید احمد کاظمی و با توجه به علاقه وافر حاج حسن تهرانی مقدم به وی و با عنایت به اینکه برای بزرگداشت شهید کاظمی مجموعه ای تشکیل داده بودیم، حاج حسن خیلی ما را در برگزاری مراسمات پدرم تشویق می کرد و حتی راهنمایی و هدایت می کرد. در همین راستا و وقتی ما ساختمان فعلی را آن موقع برای مجموعه شهید کاظمی راه اندازی کردیم حاج حسن آقا به ما کمک کرد تا بتوانیم سازه بزرگ بیلبورد تبلیغاتی آن شهید و یارانش یعنی شهدای عرفه را احداث کنیم. علی تهرانی مقدم عضو هیات مدیره موسسه شهدای غدیر می گوید پس از شهادت عموی مان حاج حسن آقا و یاران با وفایش در سال ١٣٩١ موسسه با عنوان شهدای غدیر در وزارت ارشاد ثبت کردیم و به انواع فعالیتهای فرهنگی هنری همایش ها و تولیدات مختلف در حوزه ثبت، تنظیم و نشر آثار شهدای غدیر پرداختیم.

\"image\"\"image\"

وی می افزاید چند روز پیش و در آستانه سومین سالروز شهادت حاج حسن به واسطه حسین آقا فرزند شهید حاج حسن آقا با محمد کاظمی تلفنی صبحت شد که برای سومین سالگرد از تصاویر حاج حسن در بیلبورد استفاده شود که ایشان هم بلافاصله استقبال کرد و هم اکنون در سازه ای که خود حاج حسن به ساخت آن کمک کرد تصاویر حاج حسن در کنار رهبر معظم انقلاب نقش بسته است.

در پایان موسسه شهدای غدیر مراتب تشکر خود را از فرزند بزرگوار شهید کاظمی اعلام می دارد و علو درجات را برای آن دو رفیق صدیق و شفیق سفر کرده یعنی حاج احمد کاظمی و حاج حسن آقای تهرانی مقدم از خداوند متعال مسالت می نماید.

منبع : سایت پارسای بی ادعا

در میان متعلقاتِ شخصی شهید «حاج حسن طهرانی مقدم»، قطعه پارچه سیاه قرار داشت که ایشان تکه کاغذی را به آن الصاق کرده و روی آن با دست خط خود مرقوم فرموده بود: «عنایت فرموده و این دستمال مشکی را در کفن بنده قرار دهید. حسن مقدم».

سال گشتِ شهید حسن طهرانی مقدم و همرزمانش، فاصله بسیار کمی با ایام «محرم» دارد. طی یک سالی که از شهادت این پارسای بی ادعا گذشته است، بسیار از عشق او به اهل بیت عصمت و طهارت(صلوات الله علیهم اجمعین) سخن رفته است. اما تصویری که مشاهده می کنید، سندی است کوچک اما گرانسنگ از آن همه عشق و ارادت و ادب و ایمان به شهسواران آفرینش(صلوات الله علیهم اجمعین).

در میان متعلقاتِ شخصی شهید «حاج حسن طهرانی مقدم»، پدر صنایع موشکی ایران و دانشمندِ کم نظیر علوم هوا و فضا، دستمال سیاه قرار داشت که ایشان تکه کاغذی را به آن الصاق کرده و روی آن با دست خط خود مرقوم فرموده بود: «عنایت فرموده و این دستمال مشکی را در کفن بنده قرار دهید. حسن مقدم».

این دستمال مطابق با وصیتِ حاج حسن در کنار پیکر سوخته و قطعه قطعه شده ی او به خاک سپرده شد.
دختر شهید طهرانی مقدم، راز این دستمال مشکی را این گونه گشود: «این دستمال در کمد شخصی ایشان قرار داشت پارچه ای است که پدرم در ایام سوگواری امام حسین(ع) با آن اشک چشم های خود را پاک می کرد.»

منبع: مشرق نیوز

تهرانی مقدم یا طهرانی مقدم

همسر شهید طهرانی مقدم می گوید :

 در بسیاری از معابر، تابلوها و خیابان‌ها نام شهید طهرانی مقدم را با «ت» می‌نویسند، اما شهید طهرانی مقدم بر نوشتن نامش با «ط» تاکید داشت، چرا که خانواده وی از تهرانی‌های اصیل بوده‌اند.

وی با تاکید بر حساس بودن این شهید نسبت به نام تهرانی و استفاده از «ط» که در در نام تهران قدیم استفاده می‌شده است، گفت: با توجه به اینکه شهید طهرانی مقدم در محله‌های قدیمی تهران ساکن بوده‌اند و جزو ساکنان قدیمی این محلات محسوب می‌شوند، در استفاده از «ط» در نام خود تاکید داشتند.

همسرشهید طهرانی مقدم با اشاره به خصوصیات اخلاقی شهید طهرانی مقدم و سوابق وی در قبل و بعد از انقلاب تا زمان شهادتش، گفت: همسرم نسبت به ولایت‌مداری تاکید ویژه‌ای داشت و می‌توان گفت ولایت‌مداری یکی از ویژگی‌های اخلاقی اصلی وی بود. وی بعد از جنگ هم جهاد خود را ادامه داد و در حوزه‌های نظامی علی‌رغم آنکه در ابتدا تخصص اصلی نداشت، به فعالیت پرداخت و علی‌رغم اینکه در بسیاری از حوزه‌ها تخصص خاص آن را نداشت و هنوز در آن زمان بسیاری از عرصه‌ها شناخته شده نبود، وی به دنبال اقدامات جدید و خاص می‌رفت.

وی با اشاره به اینکه این شهید در خارج از مرزهای ایران بیشتر شناخته شده است تا در داخل مرزها، افزود: در سفری که به لبنان و دیدار با سید حسن نصرالله داشتیم و وی حدود یک ساعت تنها در مورد توانمندی‌ها و مظلومیت حاج حسن صحبت می‌کرد.

همسر این شهید افزود: این شهید روی مسئله تبعیت از رهبری تاکید ویژه‌ای داشت و اگرچه در مورد مسئله تبعیت از رهبری صحبت‌های زیادی وجود دارد اما وی در عمل و کارهای خود این تبعیت را نشان داد و با کارهای فوق‌العاده‌ای که انجام داد، نشان داد که می‌توان در هر شرایطی بزرگترین کارها را انجام داد.

به بهانه سالروز شهادت سردار شهید نورعلی شوشتری یار دیرین سردار شهید حاج احمد کاظمی

۲۶مهر ماه ۱۳۸۸ تاريخي است كه هيچ گاه از حافظه ملت ايران و به خصوص مردم سيستان و بلوچستان پاك نخواهد شد. روزي كه وحدت شيعه و سني با شهادت معنا مي‌گيرد، همان روز كه خون پاك سرداران بزرگي چون شوشتري‌ها و محمدزاده‌ها در كنار خون بيش از ۴۲ نفر از شيوخ اهل سنت و مولوي‌هاي بلوچ در شهر سرباز به ثمر مي‌نشيند و درخت يكپارچگي و وحدت انقلاب از قطره قطره خون شهداي بي‌گناه سرزمين‌مان جان مي‌گيرد.

شايد يكي از بزرگ‌ترين جنايات تروريستي عبدالمالك ريگي شهادت شهيد نورعلي شوشتري جانشين فرمانده نيروي زميني سپاه بود. اما شهادت اين سردار رشيد اسلام بار ديگر مهر تائيدي شد بر تأثيرات فرهنگي و امنيتي كه شوشتري در مدت حضورش در سيستان و بلوچستان براي مردم اين منطقه انجام داد. او كه در بين همرزمانش گفته بود: «آرزو دارم در ميدان جنگ باشم و به شهادت برسم و جسم ناقابلم در راه خدا تكه تكه شود.» شايد نيمه پررنگ زندگي سردار بخش نظامي آن باشد، اما همين بخش هم با همت و مجاهدت زني همراه است كه به حد و اندازه مسيح بلوچستان يعني سردار شوشتري از خود ايثار و درايت نشان داده است.

مقام معظم رهبری در دیدار با خانواده محترم شهید فرمودند : «بعد از جنگ خيلي‌ها به حاشيه رفتند، اما شهيد شوشتري همچنان ماندند.» ايشان در ادامه افزودند: «هيچ‌كس براي من شهيد شوشتري نمي‌شود.»عكسي از شهيد را در دستشان گرفتند، مربوط به دوراني بود كه از دست حضرت آقا درجه گرفته و پيشاني شهيد را بوسيده بودند. حضرت آقا فرمودند؛ «فكر نكنيد محاسن سفيد پدرتان از سن و سال ايشان است، محاسن ايشان در اين اواخر سفيد شده است، وقتي مستضعفين را مي‌ديدند، وقتي مشكلات را مي‌ديدند.»

سردار شهید

منبع : مشرق نیوز

رهبر معظم انقلاب اسلامی به استفتاء شبکه خبری البرز در خصوص حذف منبع اصلی در نقل قول خبر پاسخ دادند.

به گزارش البرزنیوز، معظم له در پاسخ به این سوال که : گاهاً مشاهده می شود برخی رسانه ها در انتشار اخبار با حذف منبع منتشرکننده خبر آن را به نام خود نشر میدهند. عنوان داشتند:

\”خبر دیگران نباید به نام منتشر کننده تمام شود.\”

متن کامل این استفتاء و پاسخ ایشان به این شرح است:

با اهداء سلام
گاه مشاهده می شود برخی رسانه ها در انتشار اخبار با حذف منبع منتشرکننده خبر آن را به نام خود نشر می دهند.
حکم شرعی این فعل چیست؟

پاسخ:
بنام خدا 
سلام
اگر متعارف باشد خبر از دیگران نقل کردن اشکال ندارد ولی نباید به نام خود تمام شود.

تصویر زیر مربوط به شهید سید حبیب حسینی است که در سن 22 سالگی در  21 دی ماه 65 در عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه به فیض شهادت نائل گردید.

در فرازی از وصیت نامه این شهید آمده است :

برادران و خواهران : ما در طول زندگیمان بر فراز قله ای در حرکت هستیم که اگر کمی غفلت کنیم از آن سقوط خواهیم کرد و به هلاکت می رسیم و آن قله خطرناک دنیا و صورتهای ظاهری وفریبنده دنیا ست و بایستی متوجه باشیم که اینها ما را فریب ندهد وبیائید در این کشتگاه دنیا که محصولش که همان نتیجه اعمال ماست و در آخرت به دست ما می رسد اعمالی انجام ندهیم که فردای قیامت باعث شرمندگی ما در نزد شهداء و نیکان نشود.

ضمن تشکر از وب سایت شهدای شهر دستگرد قداده که تصویر این شهید را در اختیار ما قرار دادند ، جهت مشاهده سایر تصاویر این شهید اینجا را کلیک کنید و جهت مشاهده صفحه اصلی سایت شهدای دستگرد قداده  ماجعه نمائید .

مدتی بود که سپاه برای تامین امنیت غرب و شمالغرب کشور با گروهک‌های معاند و ضد انقلاب مسلح می جنگید؛ دهها پاسدار شهید شدند تا توانستند امنیت امروز را برای مردم این مناطق به ارمغان بیاورند.

از جمله آنها، 3 پاسدار شهید «مهدی فطرس»، «وحید شیبانی» و سعید فنایی بودند که یک سال قبل در اول اسفند ماه در استان کردستان به شهادت رسیدند.

آنچه در زیر می خوانید، مروریست کوتاه بر زندگی پربرکت یکی از این شهدا با نام شهید سعید فنایی.

\"سفارش‌های

به روایت مادر:

اول مهرماه سال 58، همزمان با غروب آفتاب به دنیا آمد. چون اولین نوه دو خانواده در عین حال بچه مظلومی بود خیلی دوستش داشتند. کلاس دوم ابتدایی که بود به کردستان رفتیم. در مهدیه سنندج به عنوان مداح در مراسم ها شرکت می کرد و سه شنبه ها دعای توسل و پنج شنبه ها دعای کمیل را هم می خواند.

\"سفارش‌های

سال سوم دبیرستان از بس که علاقه به امام زمان داشت یک شب آمد گفت: «خواب دیدم که در مهدیه تهران در حال مداحی بودم و تعدادی خانوم هم گریه می‌کردند. آمدم به دوستم هادی گفتم آقا هادی قرار نبود خانم ها شرکت کنند که گفت: این خانم حضرت زهرا(س) هستند که به همراه تعدادی دیگر آمده‌اند برای عزاداری. بعد هادی اشاره به مردی کرد و گفت: آقا سعید! ایشان هم آقا امام زمان(عج) هستند که جلوی در ورودی ایستادند.»

\"سفارش‌های

به شهر مبارکه آمدیم. مسجد آنجا کم فعالیت می‌کرد. سعید گفت: مامان انشالله این مسجد را راه اندازی می‌کنیم . یک اتاقی داشتند که آن را کرده بود اتاق معراج شهدا و تمام عکس شهدا را زده بود.

هر وقت به ماموریت می رفت، ما دلهره داشتیم که او برنگردد. البته اینطور نبود که آمادگی نداشته باشیم ولی خیلی سخت است.

بعد از شهادتش آمدند در خانه و گفتند سعید زخمی شده است. من رفته بودم مجلس روضه و از آنجا زنگ زدم که سعید چه شده است؟ دوستانش گفتند سعید به آرزویش رسید. از پله های آن حسینیه که داشتم می آمدم دوستانم را بغلم کردم و گفتم که سعیدم شهید شده است.

\"سفارش‌های

خطبه عقدشان را آقای بهجت خواندند بعد هم یک جشن عقد در سنندج برایش گرفتیم که خیلی باشکوه بود. بعد یک نوار هست که مدح و ثنای حضرت رسول الله(ص) است آن را گذاشتند و بعد یکدفعه آمد بیرون و گفت مامان احساس می کنم خدا خیلی خوشحال است چون گناه انجام نمی شود.

به روایت پدر:

هفت هشت ماهی بود که روحیه عجیبی پیدا کرده بود وقتی می آمد منزل می نشست و فکر می کرد. به او می گفتم بابا چرا فکر می کنی؟ می گفت چندتا از رفیقام شهید شدند.به مادرش می گفت دیگه زندگی اصلا معنی ندارد من هم باید در این راه قدم بردارم. حدود یک سال پیش عکسی  آورد گذاشت تو منزل، مادرش عکس را نگاه کرد گفت این عکس برای کیه به مادرش گفت نمی شناسی این خودمم اینجا نوشته \”شهیدسعید فنایی\” اصلا چیز عجیبی بود هفت هشت ماهی بود عاشق شده بود به ما می گفت دعا کنید.

فردای روزی که رفت، همکارهایش آمدند و گفتند می خواهیم بیاییم برای یک نفر تحقیقات کنیم. بعد که آمدند، گفتند سعید یک مسئله ای برایش پیش آمده و باید شما بیایید بیمارستان و رضایت بدهید تا عملش کنند. گفتم راستش را بگویید. گفتند: آقا سعید با دو نفر دیگر از همکارانشان به شهادت رسیدند.

روز قبل از شهادت زنگ زد گفت بابا میای بریم اصفهان گفتم چرا الان؟ می گذاریم عید می رویم، گفت: پس من می روم ماموریت و بر می گردم و می رویم اصفهان من می خواهم بروم با همه خداحافظی کنم، عید نمی توانم بیایم. گفتم: چرا؟ گفت: من عید اینجا نیستم، ماموریت دارم باید بروم و 20 روز نیستم. سه بار گفت عید نیستم بابا.

عشق و علاقه زیادی به بچه هایش داشت. روز آخر هم در پیامگیر تلفن، پیامی برای بچه هایش گذاشت و دو مرتبه «بشری» و «طهورا» را اسم برد یک خداحافظی کرد که تا بحال همچین خداحافظی از ایشان نشنیده بودیم.

دلتنگ که می شوم می نشینم به عکسش نگاه می کنم ؛ وقتی که مبارکه می رم سر قبرش می شینم دلم آرام میشه. هنوزم باور نمی کنم که رفته است جمعه که میشه می گویم الان سعید می اید خانه مان. به آرزویی که می خواست رسید ما نتوانستیم برسیم و از ما پیشی گرفت .

به روایت همسر:

خانواده شان که برای خواستگاری آمدند من گفتم حضرت آقا خطبه عقدمان را بخوانند که بعد ایشان هم خوشحال شد. تماس گرفت و گفتند: امکانش نیست بعد تلاش کردند و یکی از دوستانشان گقتند آقای بهجت می توانند خطبه بخوانند. سحری که برای عقد آنجا رفتیم خیلی ساده و بی آلایش و معنوی بود. بعد از نماز صبح بود و ایشان به من گفتند که خیلی خوشحالم که زندگیمان با نفس آیت الله بهجت شروع شد.

\"سفارش‌های

خیلی به حضرت آقا علاقه داشتند و گفتند چون نام دختر آقا، بشری است اسم دخترم را بشری می گذارم.

برای دختر دومان هم ارومیه بودیم. گفت یک اسم خیلی قشنگ انتخاب کردم که اگر دختر بود آنرا می گذارم. اسم خوبی هم انتخاب کرده بود.

\"سفارش‌های

جمعه از ماموریت آمدند و گفتند هفته دیگر هم می خواهم به ماموریت بروم. من هیچ وقت دلهره نداشتم ولی به ایشان گفتم که ایندفعه دلهره عجیبی دارم که شما می خواهی به ماموریت بروی.

کمی ناراحت شدند و گفتند شما نباید بترسی. من می‌روم و برمی‌گردم بعد همان جمعه وصیتنامه شان را آوردند بیرون و به روزش کردند.

من خیلی ناراحت شدم ولی واقعا فکر می کنم بهش الهام شده بود که می خواهد برود.

همرزم شهید:

\”اگر در وصیتنامه سعید دقت کرده باشید می بینید سعید فرد عادی نبوده ؛من واقعا به اینکه همچین شخصی در مجموعه ما بوده غبطه می خورم ؛این وصیتنامه یک فرد عارف است اول با خدا راز و نیاز کرده و گناهانش را گفته بعد در آنجا به ولایت پذیریش دقیقا اشاره می کند و حتی نحوه شهادت خودش را به نوعی بیان می کند و مضمونی دارد که اگر جنازه من طوری بود که قابل دیدن نباشد من تاکید می کنم به اعضای خانواده ام که جنازه من را نبینند؛ سعید یک فرد ولایت پذیر به تمام معنا بود\”

وصیتنامه شهید فنایی:

بسمه تعالی

خدایا دلم خیلی گرفته دعا که می کنم می بینم دارد 30 سالم می شود داره پیمونم پر میشه؛ خدایا بدنم را که نگاه می کنم می بینم خیلی تازه است و هنوز چین و چروک بهش نیافتاده است؛ چشام از بس اشک نریخته زرد شده به فاصله ام با تو که نگاه می کنم از خودم ناامید می شوم به خودم می گویم آخر خط رسیده ام و آب از سرم گذشته و عجیب هنوز دست و پایی می زنم به خودم می گم خدا هنوز بهت امید داره نقطه بزار سر خط و شروع کن؛ اما بازهم و بازهم سرعت گیرهای معصیت رمق را از من می گیرد خدایا می ترسم از جون دادن و غسل شدن و کفن شدن و در تابوت قرار گرفتن و تشییع شدن داخل قبر رفتن و چال شدن .

خدایا، حبیب من، مولای من، تو مرا می شناسی که چه بودم و چه شدم. یاد بعضی از عنایات تو میافتم، جگرم آتش می گیرد. حتماً بهتر از الان بودم که آن رویای صادق را نصیبم فرمودی.

خدایا اگر قرار است بقیه عمرم صرف گناه شود زودتر مرا ببر، مرا ضایع نکن، غریبه نیستم، هرچی باشد مال خودت هستم.

خدایا وقتی مردم منو توی قبر گذاشتن و رفتن، منتظرم …منتظر شنیدن (انا اُضَیفُک) تو، امیدوارم به ضمانت امیرالمومنین، فاطمه، زینب، حسین، رقیه ، رباب، امام رضا، امام رضا، که خیلی موقع جون دادن منتظرشم.

\"سفارش‌های

خدایا دوست داشتم بنده بهتری برای تو، فرزند دلسوزتر و اهل تر و راضی کننده تر برای پدر و مادرم، همسری صبورتر، مهربان تر و خوش اخلاق تر برای همسرم، پدری بهتر برای فرزندانم و فردی مشکل گشاتر برای اطرافیانم باشم..

از ائمه هدی شرمنده ام، پیرو خوبی برایشان نبودم، حافظ میراث آنها نبودم، از امام رضا شرمنده ام خیلی کم به زیارت مرقد مطهرش مشرف شدم، به شفاعتش امید و طمع دارم. از همه و همه حلالیت می طلبم. خدا را شاکرم که توفیق هجرت به خطه خونرنگ شمال غرب را نصیب این حقیر کرد. هجرتی که باعث نزدیکتر شدنم به خداوند تبارک و تعالی گردیدو در قدمگاه شهیدانی همچون بروجردی، کاظمی، حنیف پا گذاشتم. 

و اما چند خواهش:

– حال که از این دنیا رفته ام، زود فراموشم نکنید، شب اول قبر تنهایم نگذارید ، حواستان به مراسم و مردم پرت نشود، به فکر من بیچاره هم باشید، برایم صدقه بدهید، روضه بخوانید، هفته ای یکبار سری به قبرم بزنید. آدم های خوب غسل و کفن و دفن و تشییع مرا انجام دهند. تربت ابی عبدالله یادتان نرود. دردهانم روی سینه ام درون قبرم.

– برایم جوشن کبیر بخوانید، صبور باشید، بی تابی نکنید، در نالیدن چشم و هم چشمی نکنید، اگر اشکتان نمی آید زور اضافی نزنید. در تشییع جنازه ام چند آدم حسابی و مومن را هم دعوت کنید، تلاش کنید در تشییع جنازه ام عزیزان مومن زیادی شرکت کنند، مخصوصاً همکاران و مسئولان عزیزم موقع دفن جسمم به فکر من باشید، اعتقاداتم را یادآوری کنید. اگر جسمم در راه خدا خونین است بدانید به آرزویم رسیده ام ، پس بی تابی نکنید، برایم قرآن بخوانید و استغفار کنید.

\"سفارش‌های

– اگر می شود زیر جنازه ام را افراد مسئله دار نگیرندو دست به جسمم نزنند.

– رفقای روضه خوان ، اگر زحمتی نیست روضه بخوانند و برایم حواله کنند من هم پیش خود نگه می دارم تا روزی به دادشان برسد.

– آه حسرت نکشید و به فکر باشید که نوبت شما هم دیر یا زود خواهد رسید.دعا کنید که با صورت خونین در راه خدا ، از این دنیا بروید.

– مبلغ 50 هزار تومان بعنوان صدقه از طرف کسانی که به من حق دارند، داده شود.

– مبلغ 50 هزار تومان بعنوان خمس های فوت شده (محض احتیاط)داده شود.کمک به فقرا فراموش نشود.

خدایا آمدم به حضورت با جسمی خونین؛

خدایا گناهانم بس بزرگ و گران است اما به پاک شدنم به بهانه خونم امیدوار.

خدایا گناه مرا در نظرت خوار و خفیف کرده اند اما به عزیزشدنم به بهانه خون دادنم در راه تو ، امیدوار.

خدایا از روی دو ملک سوار بر دوشم خجلم. بوی تعفن ناشی از گنهکاریم آزارشان می دهد اما دلم به این خوش است که بوی بدم بواسطه جاری شدن خونم در راه تو مبدل به بوی خوش شود.

و السلام علی عبادالله الصالحین

سعید فنایی

 5/11/91

گروه جهاد و مقاومت مشرق